කතා-බස් කරන්ට්ස්
"ජනමාධ්‍යවේදීන් සතු සුවිශේෂ කාර්යභාරය ජනතාවගේ බුද්ධිය පුළුල් කිරීම යි." -දයාසේන ගුණසිංහ
බූන්දි, 20:54:53
සිය දේශය වසා පැතිර ගත් අවිචාරවත් ගනාන්ධකාරයට හා සදාකාලික වහල්භාවයට එරෙහි ව ස්වකීය ජනතාව මෙහෙය වීමේ ඓතිහාසික අභියෝගය හමුවේ නො සැලූණු සැබෑ මාධ්‍යවේදීන් රාජ්‍ය මර්දනකාරිත්වයේ සහ ධනපති පත්තර කොම්පැනිකරුවන්ගේ ගොදුරු බවට පත්වීම තුන්වන ලෝකයේ පත්තරකාරයින්ට නම් කිසිසේත් ම අරුමයක් නොවේ. නමුත් එවන් වූ සැබෑ මාධ්‍යවේදීන් අතලොස්සකට පමණක් හිමිකම් කියන්නා වූ මෙරට මාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රය තුළ, දයාසේන ගුණසිංහයන් විසින් සලකුණු කොට ඇති ස්වකීය අනන්‍යතාව මෙරට ජනතාවාදී පත්තර කලාවේදීන්ගේ වෘත්තීය ඉතිහාසය පිළිබඳ හරස්කඩක් බඳු ය.
ස්වකීය හෘද සාක්ෂිය පමණක් ම මිට මොළවාගෙන ලාංකීය පත‍්‍රකලාවේ මහගෙදර වූ බේරේ ගෙදර හිණිපෙළ බැස අවුත් දිවයින ඉරිදා සංග‍්‍රහයේ අසුන් ගත් ගුණසිංහයන්, තුන්වන ලෝකයේ සැබෑ මාධ්‍යයකරුවන්ගේ සදාකාලික ඉරණමට අනුව ම යමින්, නිල නොවන වාරණ දඬුකඳට හසු ව ගෙවූ සිව් වසක නිහැඬියාවකින් ඉක්බිති ව අද, 'සිව්දෙස' විශේෂාංග පුවත්පතේ ප්රධාන කර්තෘවරයා ලෙස කටයුතු කරයි. අපි, ‘ලක්දිව’ වෙනුවෙන් දයාසේන ගුණසිංහයන් හා සංවාදයේ යෙදුණේ, ජනතාවාදී මාධ්‍යවේදීන් පිළිබඳ ඓතිහාසික පරිච්ඡේදයක ඔහුගේ භූමිකාව, නිවැරදි වටිනාකම් මත තක්සේරු කළ යුතු ව ඇති නිසා ම යි.
ලක්දිව- කලෙක දී ස්වකීය පන්හිඳ පවතින අවිචාරවත් සමාජ, ආර්ථික සහ දේශපාලන ප‍්‍රවණතාවන්ට එරෙහි ව ප‍්‍රබල ව මෙහෙය වු ඔබ, වර්තමානයේ දී එක්තරා ආකාරයක නිහැඬියාවක නිමග්න ව ඇතැයි නැගෙන චෝදනාව සම්බන්ධයෙන් ඔබ දරන ආකල්පය කුමක් ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- පළමුවැනි ම එක, මම පුවත්පත් කලාවේ යෙදී සිටියේ පවතින ජනමාධ්‍යය රටාව තුළ වීම යි. මෙතැනදි අවංක ව හා ජනතාවාදී ව ක‍්‍රියාකරන පුවත්පත් කලාවේදීන්ට වුනත් සේවය කිරීමට සිදු වී ඇත්තේ, එම ගුණාංගයන්ගෙන් තොර වූ ආයතනයන්වල යි. එතකොට දිගින් දිගට ම තමන්ගේ ඒ ප‍්‍රතිපත්ති මත පිහිටා යන පුවත්පත් කලාවේදීන් අසරණ වීමේ ප‍්‍රවණතාවක් අද දක්නට ලැබෙනවා. ඇත්තට ම මට අත්වුන ඉරණම තවත් ජනමාධ්‍යවේදීන් ගණනාවකට ම අත්වෙලා තියෙනවා. මන්ද, ඒ පුද්ගලයින් ඒ ඒ තැන්වලින් ඉවත් කරන්නට ඕනැම වෙලාවක පුළුවන්. ඊළඟට ඒ ජනමාධ්‍යවේදීන්ට හඬ නගන්න තියෙන මාධ්‍යය මොකක් ද? දැන් මා ගැන ම කතා කරනවනම්, මම හුදෙක් පුවත්පත් කලාව පමණක් නොවෙයි, සාහිත්‍යය පැත්තෙනුත් යම් යම් කටයුතුවල යෙදෙන කෙනෙක්. එතකොට, පුවත්පත්කලාවේදියෙකු විදියට මගේ අදහස් ප‍්‍රකාශනයට මට සීමා පැනවෙන කොට මට තව පැත්තක් තියනවා. ඉතින් මං දැනට ඒ ආකාරයේ ලේඛන කටයුතුවල නිරත වෙනවා. මේ තත්ත්වය තුළ මේ යුගයේ පවත්නා වාතාවරණයට සාපේක්ෂ ව තමයි ජනමාධ්‍යවේදියකුගේ ක‍්‍රියාකලාපය ගැන විනිශ්චය කරන්න ඕන. අනිත් එක, ඇත්තටම ඇයි ජනමාධ්‍යවේදීන්ගෙන් පමණක් මේ ශක්තිය බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ? ජනමාධ්‍යවේදියාත් මේ සමාජයට ම අයත් පුද්ගලයෙක්. මම චෝදනාවක් එල්ල කරනවා පෙරළා මේ සමාජයට. මේ සමාජය සෑහෙන පමණකට බියසුලූ නිවට සමාජයක්. ඒ වගේ සමාජයක් තුළ, ඒ සමාජයට තියෙන සදාචාරාත්මක අයිතිය මොකක් ද 'මේ මිනිස්සු නිහඬයි' කියල මොකක් ද ජනමාධ්‍යවේදීන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ? 'ඇයි හඬ නො නඟන්නෙ' කියල චෝදනා ගේන්න තියන අයිතිය මොකක් ද?
ලක්දිව- වර්තමානයේ මෙ රට ක‍්‍රියාත්මක සමාජ, ආර්ථික හා දේශපාලනික තත්ත්වයන් ඉතිහාසයට සාපේක්ෂ ව පැහැදිලිව ම සුවිශේෂ ස්වරූපයක් ගන්නවා. නිල හා නොනිල වාරණය තුළ මෙරට ජනමාධ්‍යකරුවා විසින් සම්පූර්ණ කළ යුතු මෙහෙවර ඉතිහාසය තුළ පෙර නොවු මුහුණුවරක් ගෙන ඇතැයි ඔබ සිතනවා ද? එසේ නම් එය කවරාකාර ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- අද මේ රටේ ජනතාව මේ තරම් ප‍්‍රපාතයකට ඇදවැටී සිටින්නේ පැහැදිලි ව ම ජනතාවට අවශ්‍ය සාමූහික ප‍්‍රඥාව නැතිකම නිසා ම යි. ජනතාවට තියෙන එක ම ශක්තිය සාමූහික ශක්තිය යි. ඒත් සාමූහික ශක්තිය ගොඩනැගීමට තියෙන විශාලතම බාධාව ජනතාව තුළ දැනුවත් බවක් වගේ ම, ඒ තුළින් ඇතිවන සාමූහික ප‍්‍රඥාවක් නැතිකම. මේ තත්ත්වය අපිට මේ හදිස්සියේ ඇතිවූවක් හෝ කෙටිකාලීන සාධක නිසා ඇතිවූවක් නොවෙයි. මේ තත්ත්වය දීර්ඝකාලීන පරිහානියක කූඨප‍්‍රාප්තිය යි. ඒ තත්ත්වය තුළ මෙය නැවත ගොඩනගන්නට හැකිවෙන්නේත් ඒ හා සමාන ම කාලයක් ඔස්සේ දරන ප‍්‍රයත්නයකින් ම යි. මෙතැන දී මං හිතන්නෙ මූලික ව ම ජනතාව දැනුවත් කළ යුතුයි. නමුත් මෙහි දී ජනතාවගේ දැනුවත් බව කියන්නෙ හුදෙක් දේශපාලනය ම නෙවෙයි. ඇත්තෙන් ම ජනතාව පැතිරී ගිය බුද්ධියකින් යුතු බොහෝ සේ ඇසූ පිරූ තැන් ඇති ජනතාවක් බවට පත්කළොත්, අවශ්‍ය තැනදි නිවැරදි තීරණවලට එළැඹීමට හැකියාව ඒ ජනතාවට ලැබෙනවා. එවැනි ජනතාවක් රවට්ටන්නට බැහැ. නමුත් අද ජනතාව පොදුවේ ගත්තහම පසුවන්නෙ ඉතා ම අඳබාල තත්ත්වයක. මේ ජනතාව ඉතාම පහසුවෙන් රවට්ටන්න පුළුවන්. වරක් රැවටිලා, දෙවන වතාවටත් රැවටිලා, තුන්වෙනි වතාවටත් රැවටෙන අවස්ථා අපේ මේ මෑත ඉතිහාසයේ එමට දක්නට ලැබුණා. ඇයි මෙහෙම මිනිසුන් රැවටෙන්නෙ? ඒකට හේතුව මිනිසුන්ගේ දැනුවත් බව නැතිකම. මා හිතන්නේ වර්තමානයේ ජනමාධ්‍යවේදීන් පමණක් නොවෙයි, සාහිත්‍යකරුවන්, කලාකරුවන් සෑම දෙනෙක් ම සතු සුවිශේෂ වූ කාර්යභාරය ජනතාවගේ බුද්ධිය පුළුල් කිරීමේ කටයුතුවල යෙදීම යි.
ලක්දිව- උතුරේ මෙන් ම දකුණේ සන්නද්ධ අරගලවලදීත්, මෙ රට සාම්ප්රදායික ජාතික පුවත්පත් විසින් අනුගමනය කළ ප‍්‍රතිපත්තිය නග්න ජාතිවාදී හා අවස්ථාවාදී පිළවෙතකැයි අපි විශ්වාස කරනවා. එම චෝදනාව හා ඔබ එකඟ වෙනවා ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- ජනමාධ්‍යවේදියෙකු සන්නිවේදනයේ යෙදෙන්නට නම්, ඒ පුද්ගලයා පළමුවෙන් ම සිදුවෙන දේ ගැන දැනගත යුතුයි. නමුත් අද ජනමාධ්‍යවේදීන්ට ලංකාව පිළිබඳ තමාගේ දැනුම ලබාගන්නට විදේශීය සඟරා, විදේශ ප‍්‍රවෘත්ති සේවා වගේ ම විදේශ ගුවන්විදුලි සේවා උපයෝගී කරගන්නට සිදුවෙලා තියෙනවා. මෙතනදි ඔවුනට බලපාන බාධා රාශියක් තිබෙනවා. මේ පුද්ගලයින් උතුරු නැගෙනහිරට යන්නේ කොහොම ද? මේ පුද්ගලයන්ට යන්න තරම් එඩිතර බවක් තිබුණත්, සැබෑ තත්ත්වය ලියල පළ කරන්නෙ කොහේ ද? මේ රටේ ජනමාධ්‍ය තියෙන්නේ එක්කො රජය අතේ නැත්නම් වෙළෙඳ සමාගම් අතේ. මේ එකකින්වත් සැබෑ තත්ත්වය හෙළි කිරීමේ පුළුවන්කමක් තියෙනව ද? සමහර වෙලාවට බී.බී.සී. නැත්නම් ඉන්දියානු ප‍්‍රවෘත්ති සේවාවල අයට උතුරු නැගෙනහිර ඕනැම තැනෙකට යන්න පුළුවන්. අපේ පුවත්පත් කලාවේදීන්ට තියන අවසරය මොකක්ද එහාට යන්න. තියන එකම ක‍්‍රමය රජයේ හමුදාවත් එක්ක යන එකයි. හමුදාව එක්ක ගියාම බලන්න පුළුවන් එක පැත්තක් විතරයි. ඒ පැත්ත බලල කරන විග‍්‍රහ නිතැතින් ම පක්‍ෂග‍්‍රාහි වෙනවා.
මෙතැනදි මූලික ම අභියෝගය කරුණු ලබාගැනීමේ අසීරුකම. දෙවැන්න ලබාගත් සත්‍යය පළ කිරීමේ අසීරුකම. නමුත් පහුගිය කාලවල සමහර අවස්ථාවල සමහර පුවත්පත් තමන්ගේ වාසිය සඳහා ද්‍රවිඩ විරෝධී ආකල්පයන් යොදා ගත්තා. නමුත් දකුණේ අරගලවලදි මුල් අවස්ථාවේ, පුවත්පත් ඉතා විවෘත ව හා මධ්‍යස්ථ ව එම අරගලයන් පිළිබඳ ව විග‍්‍රහයන් සිදුකළත්, පසුව ක‍්‍රමයෙන් රජයට පක්‍ෂපාතී ප‍්‍රතිපත්තියකට අවතීර්ණ වුණා. මෙතැන දී නැවත ජනමාධ්‍යවල ගෙල සිරවීමේ පිළිවෙත වෙතට අපිට එන්න සිදුවෙනවා. එක් අවස්ථාවක මේ රටේ රාජ්‍ය ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා, හුදෙක් ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවක දී ප‍්‍රශ්නයක් ඇසීම නිසා, පත‍්‍ර කලාවේදියෙකුට "ඔය සෙල්ලමට ආවොත් මම ඔබ ව අත්අඩංගුවට ගන්නවා" යි කියා තර්ජනය කළා. ඒ හා සමාන දැඩි පීඩනයකටත් මෙ රට පුවත්පත් කලාවේදීන් ලක් වුණා. හැබැයි හුදෙක් වාරණයට මුවාවෙන් කරන්න පුළුවන් හරියවත් නො කර සිටීමේ ප‍්‍රවණතාවක් මෙ රට නිදහස් ය කියන ජනමාධ්‍ය විසින් අනුගමනය කරනවා.
ලක්දිව- ඔබ පැවසූ අයුරින් ම වර්තමානයේ දී රාජ්‍ය මැදිහත්වීම්වලින් සිදුවන ඍජු හෝ වක‍්‍ර වාරණයට පරිබාහිර ව පුවත්පත් කලාවේදීන් ස්වයං ව ගොඩනගාගත් වාරණයක ආවරණයෙන් තම වගකීම් පැහැර හැරීම පිළිබඳ ව තව දුරටත් විග‍්‍රහ කළ හැකි ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- ඇත්තට ම ස්වයං වාරණය හුදෙක් භිතිය නිසා ම ඇතිවන දෙයක් නොවෙයි. ඒ කියන්නේ, පුවත්පත් කලාවේදීන් පොදුවේ ගත්තොත් විශාල පිරිසක් ඉන්නවා රජයෙන් වරප‍්‍රසාද බලාපොරොත්තු වන සහ නොයෙකුත් වරප‍්‍රසාද ලබාගත් අය. ඒගොල්ලන් ඉබේ ම සියතින් මුකවාඩම් බැඳගනු ලබනවා. නිදහස් ය කියන පුවත්පත්වල පවා ඔය ආකාරයෙන්, පාලකයන් හා බැඳුණු පුවත්පත් කලාවේදීන් සිටිනවා. ඒ වගේ ම තවත් පිරිසක් ඉන්නවා කෙලින් ම රාජ්‍ය මර්දනයට ඉලක්ක වුණු. ඒ අය තමන්ගේ ජීවිතාරක්‍ෂාව සඳහා නිහඬ ව ඉන්නවා. මේ ආකාරයට වාරණය වගේ ම ස්වයං වාරණයත් විවිධ ප‍්‍රබේද තියෙනවා. මෑතක සිට රාජ්‍ය මර්දනය කෙලින්ම පුද්ගලයන්ට එල්ලවීමේ ප‍්‍රවණතාවක් තියෙනවා. ඉන් ඉලක්කය වඩාත් කේන්‍ද්‍රගත වෙනවා. එවිට ඒ හා සමාන ව ම පීඩාවකුත් ඇතිවෙනවා. මෙතැන දී ඒ පීඩාව ඉදිරියේ පුවත්පත් ආයතන හීන්සීරුවේ අදාළ පුද්ගලයා ව පාවා දීල තමුන්ගෙ ඇඟ බේරගන්න තත්ත්වයකුත් මෑත සිට පුවත්පත් ක්‍ෂේත‍්‍රයේ දක්නට ලැබෙනවා. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ මාධ්‍යවේදියා අසීරුවට පත්වන බවත්, එය මේ ස්වයං වාරණයට හේතු වන බව සඳහන් කළ යුතු යි.
ලක්දිව- ඉහත තත්ත්වයන් තුළ තුන්වන ලෝකයේ අවශේෂ රටවල් වෙත අදාළ කර සලකන විට ඒ රටවල ක‍්‍රියාත්මක නිල හා නොනිල මර්දනකාරි වාතාවරණය තුළ එම රටවල පුවත්පත්වල ක‍්‍රියාකාරීත්වයට සාපේක්ෂ ව මෙරට මාධ්‍යයන්ගේ තත්ත්වය ඔබ දකින්නේ කෙසේ ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- මෑත යුගය තුළ අපේ පුවත්පත් ගැන කිසිසේත් ම සෑහිමකට පත්වෙන්න බැහැ. නිදහස් කියන පුවත්පත් පවා අළෙවිය වැඩි කර ගැනීමට මූලික ව ම ජනප‍්‍රිය රැල්ලක් මත යෑමේ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරනවා. ඒ නිසා ම ඒ ඒ මොහොතට පුද්ගල අවධානය ඇදගත හැකි ප‍්‍රවෘත්තිවලට පමණක් මෙ රට පුවත්පත්වල සන්නිවේදනය සීමා වීම දැකිය හැකියි. මේ පසුබිම මත ජනතාව සෑම අතකින් ම දැනුවත් කිරීමේ වුවමනාව ලංකාවේ එක ම ජනමාධ්‍යකටවත් ඇතැයි කියන්නට බැහැ. මෙහි දී සැබෑ මාධ්‍යවේදීන් විකල්ප මාධ්‍ය සොයාගත යුතුයි. ඊළඟට මතුවන ගැටලූව විවෘත ව තියෙන විකල්ප මාධ්‍ය මොනවාද කියන එකයි. අද මුද්‍රණ ව්‍යාපාරය මුළුමනින් ම රජයේ ග‍්‍රහණයට හසුවූවක්. රජය අකමැති ආයතනයකට කඩදාසි නිකුත් නොකිරීම රජයට කළ හැකි යි. මෙතැන දී විවෘත වෙළෙඳපොළෙන් කඩදාසි අරගෙන ප‍්‍රකාශනයක් වැඩි කලක් කරන්න බැහැ. එහි දී නිතැතින් ම රජයේ අනුග‍්‍රහය යටතේ මේ සෑම පුවත්පතකට ම රඳාපවතින්න සිදුවෙලා තියෙනවා. මේ තත්ත්වය මෙ රටට විතරක් පොදු වූවක් නොවෙයි. මෑතක් වන තුරු ම සිංගප්පූරුව වැනි රටක රජය පිළිබඳ කිසිම විචාරාත්මක විග‍්‍රහයක් පළ කරන්න බැරි මර්දනකාරීත්වයක් තිබුණා. පිලිපිනයේ මාකෝස් යටතේ එරට ජනමාධ්‍ය හා පුවත්පත් අන්තිම අසරණ ව තිබුණා. මූලික ම දේ රටක පළ වන පුවත්පතක ප‍්‍රකාශනය විවිධහේතු යටතේ රජයට අවලංගු කරන්න පුළුවන්. පුවත්පතක් පළ කිරීමේ බලපත‍්‍රය අහෝසි කිරීමේ සිට කඩදාසි නිකුත් කිරීමට සීමා පැනවීම දක්වා විවිධ ක‍්‍රියාමාර්ග රජයට අනුගමනය කරන්න පුළුවන්. නමුත් අපිට සාපේක්ෂ ව බලන කොට ඉන්දියාව ඒ අතින් සෑහෙන්න ප‍්‍රබල යි. මන් ද යත්, ඉන්දියාවේ ජනමාධ්‍යයන්ට එල්ල වුන පීඩනය වෙනත් ආසියාතික රටවලට සාපේක්ෂ ව අඩුයි. රජිව් ගාන්ධි පාලන සමයේ බෝෆෝස් සිද්ධියේ දී ඉන්දියානු පුවත්පත් බොහෝ විවෘත ව කිවයුතු දේ කිව්වා. එතනදි "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පතට විරුද්ධ ව රජිව් ගාන්ධි වක‍්‍ර ව හා ඍජුව දැඩි ක‍්‍රියාමාර්ගයක් ගත්තා. "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පත් මූලස්ථානය පිහිටි භූමිය 99 අවුරුදු බද්දකට යටත් ව ගත් ඉඩමක්. එය රජයෙන් අවලංගු කළා. "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පත් ආයතනය තුළ රජයට පක්‍ෂ වෘත්තීය සමිතියක් අරඹා එමගින් වර්ජන ඇති කළා. නමුත් ඒ ආකාරයේ වක‍්‍ර බලපැම්වලට පුවත්පත යටත් වුනේ නැහැ. ඒත් අන්තිමේ දී මේ සියලූ ම සටන් මෙහෙය වූ කර්තෘවරයා ව පුවත්පත් ආයතනය විසින් කර්තෘ පදවියෙන් ඉවත් කළා. මේ තත්ත්වය තුන්වන ලෝකයේ රටවලට පොදුයි. නමුත් එම බොහෝ රටවල විකල්ප වශයෙන් නොයෙක් ප‍්‍රකාශන හා රහසේ පළ වන පුවත්පත් බිහිවීම සිදු වුණා. මෙම විකල්ප ක‍්‍රියාමාර්ගයන් හමුවේ නම් ලංකාව පසුවන්නේ දුබල තත්ත්වයක යි.
ලක්දිව- "ධනේශ්වර පුවත්පත් කලාවේ නිදහස කඹය දිග ඇති තෙක් පමණයි" යන ප‍්‍රකාශය ඔබ විසින් ම කළ ප‍්‍රකාශයක්. නමුත් අද ඔබේ කර්තෘත්වයෙන් එළිදකින "සිව්දෙස" විශේෂාංග පුවත්පතින් "කඹය දිග ඇති තරමේ නිදහස" හෝ භුක්ති නොවිඳින බවට නැගෙන චෝදනාව පිළිබඳ ඔබේ ආකල්පය කුමක් ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- සත්තකින් ම "සිව්දෙස" ආරම්භක කතුවැකියෙන් මම එහි ප‍්‍රතිපත්ති පැහැදිලි කළා. කතුවැකියෙන් දැක් වූ ආකාරයට ම "සිව්දෙස" බලාපොරොත්තු වෙන්නේ දේශපාලනය හා සමාන ව ම වැදගත් වූ අංශ ගැන කතා කිරීම යි. මන් ද දේශපාලනය ගැන සාකච්ඡා කරන ප‍්‍රකාශන රාශියක් තිබෙනවා. "සිව්දෙස" අරමුණ බොහෝ දුරට අපි තහවුරු කරගෙන තිබුණත් ප‍්‍රබුද්ධ මට්ටමේ අය පවා ඒ ගැන දක්වා තිබෙන ප‍්‍රතිචාරය ගැන සතුටු වෙන්න බැහැ. මතුපිටින් ආවේගවාදි නොවී සෑහෙන පමණක ගැඹුරකින් හැම ක්‍ෂේත‍්‍රයක් පිළිබඳ ව ම ජනතාව දැනුවත් කිරිම "සිව්දෙස" අරමුණ යි. මට හිතන්න බැහැ මේක ධනපති පත්තර කලා රටාවේ ම යන එකක්යැයි චෝදනා කිරීම කොයිතරම් යුක්ති සහගත ද කියලා.
-ලක්දිව. 1994.01.26
[උපුටාගත්තේ LankaNewsWeb වෙතිනි.]
ස්වකීය හෘද සාක්ෂිය පමණක් ම මිට මොළවාගෙන ලාංකීය පත‍්‍රකලාවේ මහගෙදර වූ බේරේ ගෙදර හිණිපෙළ බැස අවුත් දිවයින ඉරිදා සංග‍්‍රහයේ අසුන් ගත් ගුණසිංහයන්, තුන්වන ලෝකයේ සැබෑ මාධ්‍යයකරුවන්ගේ සදාකාලික ඉරණමට අනුව ම යමින්, නිල නොවන වාරණ දඬුකඳට හසු ව ගෙවූ සිව් වසක නිහැඬියාවකින් ඉක්බිති ව අද, 'සිව්දෙස' විශේෂාංග පුවත්පතේ ප්රධාන කර්තෘවරයා ලෙස කටයුතු කරයි. අපි, ‘ලක්දිව’ වෙනුවෙන් දයාසේන ගුණසිංහයන් හා සංවාදයේ යෙදුණේ, ජනතාවාදී මාධ්‍යවේදීන් පිළිබඳ ඓතිහාසික පරිච්ඡේදයක ඔහුගේ භූමිකාව, නිවැරදි වටිනාකම් මත තක්සේරු කළ යුතු ව ඇති නිසා ම යි.
ලක්දිව- කලෙක දී ස්වකීය පන්හිඳ පවතින අවිචාරවත් සමාජ, ආර්ථික සහ දේශපාලන ප‍්‍රවණතාවන්ට එරෙහි ව ප‍්‍රබල ව මෙහෙය වු ඔබ, වර්තමානයේ දී එක්තරා ආකාරයක නිහැඬියාවක නිමග්න ව ඇතැයි නැගෙන චෝදනාව සම්බන්ධයෙන් ඔබ දරන ආකල්පය කුමක් ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- පළමුවැනි ම එක, මම පුවත්පත් කලාවේ යෙදී සිටියේ පවතින ජනමාධ්‍යය රටාව තුළ වීම යි. මෙතැනදි අවංක ව හා ජනතාවාදී ව ක‍්‍රියාකරන පුවත්පත් කලාවේදීන්ට වුනත් සේවය කිරීමට සිදු වී ඇත්තේ, එම ගුණාංගයන්ගෙන් තොර වූ ආයතනයන්වල යි. එතකොට දිගින් දිගට ම තමන්ගේ ඒ ප‍්‍රතිපත්ති මත පිහිටා යන පුවත්පත් කලාවේදීන් අසරණ වීමේ ප‍්‍රවණතාවක් අද දක්නට ලැබෙනවා. ඇත්තට ම මට අත්වුන ඉරණම තවත් ජනමාධ්‍යවේදීන් ගණනාවකට ම අත්වෙලා තියෙනවා. මන්ද, ඒ පුද්ගලයින් ඒ ඒ තැන්වලින් ඉවත් කරන්නට ඕනැම වෙලාවක පුළුවන්. ඊළඟට ඒ ජනමාධ්‍යවේදීන්ට හඬ නගන්න තියෙන මාධ්‍යය මොකක් ද? දැන් මා ගැන ම කතා කරනවනම්, මම හුදෙක් පුවත්පත් කලාව පමණක් නොවෙයි, සාහිත්‍යය පැත්තෙනුත් යම් යම් කටයුතුවල යෙදෙන කෙනෙක්. එතකොට, පුවත්පත්කලාවේදියෙකු විදියට මගේ අදහස් ප‍්‍රකාශනයට මට සීමා පැනවෙන කොට මට තව පැත්තක් තියනවා. ඉතින් මං දැනට ඒ ආකාරයේ ලේඛන කටයුතුවල නිරත වෙනවා. මේ තත්ත්වය තුළ මේ යුගයේ පවත්නා වාතාවරණයට සාපේක්ෂ ව තමයි ජනමාධ්‍යවේදියකුගේ ක‍්‍රියාකලාපය ගැන විනිශ්චය කරන්න ඕන. අනිත් එක, ඇත්තටම ඇයි ජනමාධ්‍යවේදීන්ගෙන් පමණක් මේ ශක්තිය බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ? ජනමාධ්‍යවේදියාත් මේ සමාජයට ම අයත් පුද්ගලයෙක්. මම චෝදනාවක් එල්ල කරනවා පෙරළා මේ සමාජයට. මේ සමාජය සෑහෙන පමණකට බියසුලූ නිවට සමාජයක්. ඒ වගේ සමාජයක් තුළ, ඒ සමාජයට තියෙන සදාචාරාත්මක අයිතිය මොකක් ද 'මේ මිනිස්සු නිහඬයි' කියල මොකක් ද ජනමාධ්‍යවේදීන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ? 'ඇයි හඬ නො නඟන්නෙ' කියල චෝදනා ගේන්න තියන අයිතිය මොකක් ද?
ලක්දිව- වර්තමානයේ මෙ රට ක‍්‍රියාත්මක සමාජ, ආර්ථික හා දේශපාලනික තත්ත්වයන් ඉතිහාසයට සාපේක්ෂ ව පැහැදිලිව ම සුවිශේෂ ස්වරූපයක් ගන්නවා. නිල හා නොනිල වාරණය තුළ මෙරට ජනමාධ්‍යකරුවා විසින් සම්පූර්ණ කළ යුතු මෙහෙවර ඉතිහාසය තුළ පෙර නොවු මුහුණුවරක් ගෙන ඇතැයි ඔබ සිතනවා ද? එසේ නම් එය කවරාකාර ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- අද මේ රටේ ජනතාව මේ තරම් ප‍්‍රපාතයකට ඇදවැටී සිටින්නේ පැහැදිලි ව ම ජනතාවට අවශ්‍ය සාමූහික ප‍්‍රඥාව නැතිකම නිසා ම යි. ජනතාවට තියෙන එක ම ශක්තිය සාමූහික ශක්තිය යි. ඒත් සාමූහික ශක්තිය ගොඩනැගීමට තියෙන විශාලතම බාධාව ජනතාව තුළ දැනුවත් බවක් වගේ ම, ඒ තුළින් ඇතිවන සාමූහික ප‍්‍රඥාවක් නැතිකම. මේ තත්ත්වය අපිට මේ හදිස්සියේ ඇතිවූවක් හෝ කෙටිකාලීන සාධක නිසා ඇතිවූවක් නොවෙයි. මේ තත්ත්වය දීර්ඝකාලීන පරිහානියක කූඨප‍්‍රාප්තිය යි. ඒ තත්ත්වය තුළ මෙය නැවත ගොඩනගන්නට හැකිවෙන්නේත් ඒ හා සමාන ම කාලයක් ඔස්සේ දරන ප‍්‍රයත්නයකින් ම යි. මෙතැන දී මං හිතන්නෙ මූලික ව ම ජනතාව දැනුවත් කළ යුතුයි. නමුත් මෙහි දී ජනතාවගේ දැනුවත් බව කියන්නෙ හුදෙක් දේශපාලනය ම නෙවෙයි. ඇත්තෙන් ම ජනතාව පැතිරී ගිය බුද්ධියකින් යුතු බොහෝ සේ ඇසූ පිරූ තැන් ඇති ජනතාවක් බවට පත්කළොත්, අවශ්‍ය තැනදි නිවැරදි තීරණවලට එළැඹීමට හැකියාව ඒ ජනතාවට ලැබෙනවා. එවැනි ජනතාවක් රවට්ටන්නට බැහැ. නමුත් අද ජනතාව පොදුවේ ගත්තහම පසුවන්නෙ ඉතා ම අඳබාල තත්ත්වයක. මේ ජනතාව ඉතාම පහසුවෙන් රවට්ටන්න පුළුවන්. වරක් රැවටිලා, දෙවන වතාවටත් රැවටිලා, තුන්වෙනි වතාවටත් රැවටෙන අවස්ථා අපේ මේ මෑත ඉතිහාසයේ එමට දක්නට ලැබුණා. ඇයි මෙහෙම මිනිසුන් රැවටෙන්නෙ? ඒකට හේතුව මිනිසුන්ගේ දැනුවත් බව නැතිකම. මා හිතන්නේ වර්තමානයේ ජනමාධ්‍යවේදීන් පමණක් නොවෙයි, සාහිත්‍යකරුවන්, කලාකරුවන් සෑම දෙනෙක් ම සතු සුවිශේෂ වූ කාර්යභාරය ජනතාවගේ බුද්ධිය පුළුල් කිරීමේ කටයුතුවල යෙදීම යි.
ලක්දිව- උතුරේ මෙන් ම දකුණේ සන්නද්ධ අරගලවලදීත්, මෙ රට සාම්ප්රදායික ජාතික පුවත්පත් විසින් අනුගමනය කළ ප‍්‍රතිපත්තිය නග්න ජාතිවාදී හා අවස්ථාවාදී පිළවෙතකැයි අපි විශ්වාස කරනවා. එම චෝදනාව හා ඔබ එකඟ වෙනවා ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- ජනමාධ්‍යවේදියෙකු සන්නිවේදනයේ යෙදෙන්නට නම්, ඒ පුද්ගලයා පළමුවෙන් ම සිදුවෙන දේ ගැන දැනගත යුතුයි. නමුත් අද ජනමාධ්‍යවේදීන්ට ලංකාව පිළිබඳ තමාගේ දැනුම ලබාගන්නට විදේශීය සඟරා, විදේශ ප‍්‍රවෘත්ති සේවා වගේ ම විදේශ ගුවන්විදුලි සේවා උපයෝගී කරගන්නට සිදුවෙලා තියෙනවා. මෙතනදි ඔවුනට බලපාන බාධා රාශියක් තිබෙනවා. මේ පුද්ගලයින් උතුරු නැගෙනහිරට යන්නේ කොහොම ද? මේ පුද්ගලයන්ට යන්න තරම් එඩිතර බවක් තිබුණත්, සැබෑ තත්ත්වය ලියල පළ කරන්නෙ කොහේ ද? මේ රටේ ජනමාධ්‍ය තියෙන්නේ එක්කො රජය අතේ නැත්නම් වෙළෙඳ සමාගම් අතේ. මේ එකකින්වත් සැබෑ තත්ත්වය හෙළි කිරීමේ පුළුවන්කමක් තියෙනව ද? සමහර වෙලාවට බී.බී.සී. නැත්නම් ඉන්දියානු ප‍්‍රවෘත්ති සේවාවල අයට උතුරු නැගෙනහිර ඕනැම තැනෙකට යන්න පුළුවන්. අපේ පුවත්පත් කලාවේදීන්ට තියන අවසරය මොකක්ද එහාට යන්න. තියන එකම ක‍්‍රමය රජයේ හමුදාවත් එක්ක යන එකයි. හමුදාව එක්ක ගියාම බලන්න පුළුවන් එක පැත්තක් විතරයි. ඒ පැත්ත බලල කරන විග‍්‍රහ නිතැතින් ම පක්‍ෂග‍්‍රාහි වෙනවා.
මෙතැනදි මූලික ම අභියෝගය කරුණු ලබාගැනීමේ අසීරුකම. දෙවැන්න ලබාගත් සත්‍යය පළ කිරීමේ අසීරුකම. නමුත් පහුගිය කාලවල සමහර අවස්ථාවල සමහර පුවත්පත් තමන්ගේ වාසිය සඳහා ද්‍රවිඩ විරෝධී ආකල්පයන් යොදා ගත්තා. නමුත් දකුණේ අරගලවලදි මුල් අවස්ථාවේ, පුවත්පත් ඉතා විවෘත ව හා මධ්‍යස්ථ ව එම අරගලයන් පිළිබඳ ව විග‍්‍රහයන් සිදුකළත්, පසුව ක‍්‍රමයෙන් රජයට පක්‍ෂපාතී ප‍්‍රතිපත්තියකට අවතීර්ණ වුණා. මෙතැන දී නැවත ජනමාධ්‍යවල ගෙල සිරවීමේ පිළිවෙත වෙතට අපිට එන්න සිදුවෙනවා. එක් අවස්ථාවක මේ රටේ රාජ්‍ය ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා, හුදෙක් ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවක දී ප‍්‍රශ්නයක් ඇසීම නිසා, පත‍්‍ර කලාවේදියෙකුට "ඔය සෙල්ලමට ආවොත් මම ඔබ ව අත්අඩංගුවට ගන්නවා" යි කියා තර්ජනය කළා. ඒ හා සමාන දැඩි පීඩනයකටත් මෙ රට පුවත්පත් කලාවේදීන් ලක් වුණා. හැබැයි හුදෙක් වාරණයට මුවාවෙන් කරන්න පුළුවන් හරියවත් නො කර සිටීමේ ප‍්‍රවණතාවක් මෙ රට නිදහස් ය කියන ජනමාධ්‍ය විසින් අනුගමනය කරනවා.
ලක්දිව- ඔබ පැවසූ අයුරින් ම වර්තමානයේ දී රාජ්‍ය මැදිහත්වීම්වලින් සිදුවන ඍජු හෝ වක‍්‍ර වාරණයට පරිබාහිර ව පුවත්පත් කලාවේදීන් ස්වයං ව ගොඩනගාගත් වාරණයක ආවරණයෙන් තම වගකීම් පැහැර හැරීම පිළිබඳ ව තව දුරටත් විග‍්‍රහ කළ හැකි ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- ඇත්තට ම ස්වයං වාරණය හුදෙක් භිතිය නිසා ම ඇතිවන දෙයක් නොවෙයි. ඒ කියන්නේ, පුවත්පත් කලාවේදීන් පොදුවේ ගත්තොත් විශාල පිරිසක් ඉන්නවා රජයෙන් වරප‍්‍රසාද බලාපොරොත්තු වන සහ නොයෙකුත් වරප‍්‍රසාද ලබාගත් අය. ඒගොල්ලන් ඉබේ ම සියතින් මුකවාඩම් බැඳගනු ලබනවා. නිදහස් ය කියන පුවත්පත්වල පවා ඔය ආකාරයෙන්, පාලකයන් හා බැඳුණු පුවත්පත් කලාවේදීන් සිටිනවා. ඒ වගේ ම තවත් පිරිසක් ඉන්නවා කෙලින් ම රාජ්‍ය මර්දනයට ඉලක්ක වුණු. ඒ අය තමන්ගේ ජීවිතාරක්‍ෂාව සඳහා නිහඬ ව ඉන්නවා. මේ ආකාරයට වාරණය වගේ ම ස්වයං වාරණයත් විවිධ ප‍්‍රබේද තියෙනවා. මෑතක සිට රාජ්‍ය මර්දනය කෙලින්ම පුද්ගලයන්ට එල්ලවීමේ ප‍්‍රවණතාවක් තියෙනවා. ඉන් ඉලක්කය වඩාත් කේන්‍ද්‍රගත වෙනවා. එවිට ඒ හා සමාන ව ම පීඩාවකුත් ඇතිවෙනවා. මෙතැන දී ඒ පීඩාව ඉදිරියේ පුවත්පත් ආයතන හීන්සීරුවේ අදාළ පුද්ගලයා ව පාවා දීල තමුන්ගෙ ඇඟ බේරගන්න තත්ත්වයකුත් මෑත සිට පුවත්පත් ක්‍ෂේත‍්‍රයේ දක්නට ලැබෙනවා. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ මාධ්‍යවේදියා අසීරුවට පත්වන බවත්, එය මේ ස්වයං වාරණයට හේතු වන බව සඳහන් කළ යුතු යි.
ලක්දිව- ඉහත තත්ත්වයන් තුළ තුන්වන ලෝකයේ අවශේෂ රටවල් වෙත අදාළ කර සලකන විට ඒ රටවල ක‍්‍රියාත්මක නිල හා නොනිල මර්දනකාරි වාතාවරණය තුළ එම රටවල පුවත්පත්වල ක‍්‍රියාකාරීත්වයට සාපේක්ෂ ව මෙරට මාධ්‍යයන්ගේ තත්ත්වය ඔබ දකින්නේ කෙසේ ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- මෑත යුගය තුළ අපේ පුවත්පත් ගැන කිසිසේත් ම සෑහිමකට පත්වෙන්න බැහැ. නිදහස් කියන පුවත්පත් පවා අළෙවිය වැඩි කර ගැනීමට මූලික ව ම ජනප‍්‍රිය රැල්ලක් මත යෑමේ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරනවා. ඒ නිසා ම ඒ ඒ මොහොතට පුද්ගල අවධානය ඇදගත හැකි ප‍්‍රවෘත්තිවලට පමණක් මෙ රට පුවත්පත්වල සන්නිවේදනය සීමා වීම දැකිය හැකියි. මේ පසුබිම මත ජනතාව සෑම අතකින් ම දැනුවත් කිරීමේ වුවමනාව ලංකාවේ එක ම ජනමාධ්‍යකටවත් ඇතැයි කියන්නට බැහැ. මෙහි දී සැබෑ මාධ්‍යවේදීන් විකල්ප මාධ්‍ය සොයාගත යුතුයි. ඊළඟට මතුවන ගැටලූව විවෘත ව තියෙන විකල්ප මාධ්‍ය මොනවාද කියන එකයි. අද මුද්‍රණ ව්‍යාපාරය මුළුමනින් ම රජයේ ග‍්‍රහණයට හසුවූවක්. රජය අකමැති ආයතනයකට කඩදාසි නිකුත් නොකිරීම රජයට කළ හැකි යි. මෙතැන දී විවෘත වෙළෙඳපොළෙන් කඩදාසි අරගෙන ප‍්‍රකාශනයක් වැඩි කලක් කරන්න බැහැ. එහි දී නිතැතින් ම රජයේ අනුග‍්‍රහය යටතේ මේ සෑම පුවත්පතකට ම රඳාපවතින්න සිදුවෙලා තියෙනවා. මේ තත්ත්වය මෙ රටට විතරක් පොදු වූවක් නොවෙයි. මෑතක් වන තුරු ම සිංගප්පූරුව වැනි රටක රජය පිළිබඳ කිසිම විචාරාත්මක විග‍්‍රහයක් පළ කරන්න බැරි මර්දනකාරීත්වයක් තිබුණා. පිලිපිනයේ මාකෝස් යටතේ එරට ජනමාධ්‍ය හා පුවත්පත් අන්තිම අසරණ ව තිබුණා. මූලික ම දේ රටක පළ වන පුවත්පතක ප‍්‍රකාශනය විවිධහේතු යටතේ රජයට අවලංගු කරන්න පුළුවන්. පුවත්පතක් පළ කිරීමේ බලපත‍්‍රය අහෝසි කිරීමේ සිට කඩදාසි නිකුත් කිරීමට සීමා පැනවීම දක්වා විවිධ ක‍්‍රියාමාර්ග රජයට අනුගමනය කරන්න පුළුවන්. නමුත් අපිට සාපේක්ෂ ව බලන කොට ඉන්දියාව ඒ අතින් සෑහෙන්න ප‍්‍රබල යි. මන් ද යත්, ඉන්දියාවේ ජනමාධ්‍යයන්ට එල්ල වුන පීඩනය වෙනත් ආසියාතික රටවලට සාපේක්ෂ ව අඩුයි. රජිව් ගාන්ධි පාලන සමයේ බෝෆෝස් සිද්ධියේ දී ඉන්දියානු පුවත්පත් බොහෝ විවෘත ව කිවයුතු දේ කිව්වා. එතනදි "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පතට විරුද්ධ ව රජිව් ගාන්ධි වක‍්‍ර ව හා ඍජුව දැඩි ක‍්‍රියාමාර්ගයක් ගත්තා. "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පත් මූලස්ථානය පිහිටි භූමිය 99 අවුරුදු බද්දකට යටත් ව ගත් ඉඩමක්. එය රජයෙන් අවලංගු කළා. "ඉන්දියන් එක්ස්ප‍්‍රස්" පුවත්පත් ආයතනය තුළ රජයට පක්‍ෂ වෘත්තීය සමිතියක් අරඹා එමගින් වර්ජන ඇති කළා. නමුත් ඒ ආකාරයේ වක‍්‍ර බලපැම්වලට පුවත්පත යටත් වුනේ නැහැ. ඒත් අන්තිමේ දී මේ සියලූ ම සටන් මෙහෙය වූ කර්තෘවරයා ව පුවත්පත් ආයතනය විසින් කර්තෘ පදවියෙන් ඉවත් කළා. මේ තත්ත්වය තුන්වන ලෝකයේ රටවලට පොදුයි. නමුත් එම බොහෝ රටවල විකල්ප වශයෙන් නොයෙක් ප‍්‍රකාශන හා රහසේ පළ වන පුවත්පත් බිහිවීම සිදු වුණා. මෙම විකල්ප ක‍්‍රියාමාර්ගයන් හමුවේ නම් ලංකාව පසුවන්නේ දුබල තත්ත්වයක යි.
ලක්දිව- "ධනේශ්වර පුවත්පත් කලාවේ නිදහස කඹය දිග ඇති තෙක් පමණයි" යන ප‍්‍රකාශය ඔබ විසින් ම කළ ප‍්‍රකාශයක්. නමුත් අද ඔබේ කර්තෘත්වයෙන් එළිදකින "සිව්දෙස" විශේෂාංග පුවත්පතින් "කඹය දිග ඇති තරමේ නිදහස" හෝ භුක්ති නොවිඳින බවට නැගෙන චෝදනාව පිළිබඳ ඔබේ ආකල්පය කුමක් ද?
දයාසේන ගුණසිංහ- සත්තකින් ම "සිව්දෙස" ආරම්භක කතුවැකියෙන් මම එහි ප‍්‍රතිපත්ති පැහැදිලි කළා. කතුවැකියෙන් දැක් වූ ආකාරයට ම "සිව්දෙස" බලාපොරොත්තු වෙන්නේ දේශපාලනය හා සමාන ව ම වැදගත් වූ අංශ ගැන කතා කිරීම යි. මන් ද දේශපාලනය ගැන සාකච්ඡා කරන ප‍්‍රකාශන රාශියක් තිබෙනවා. "සිව්දෙස" අරමුණ බොහෝ දුරට අපි තහවුරු කරගෙන තිබුණත් ප‍්‍රබුද්ධ මට්ටමේ අය පවා ඒ ගැන දක්වා තිබෙන ප‍්‍රතිචාරය ගැන සතුටු වෙන්න බැහැ. මතුපිටින් ආවේගවාදි නොවී සෑහෙන පමණක ගැඹුරකින් හැම ක්‍ෂේත‍්‍රයක් පිළිබඳ ව ම ජනතාව දැනුවත් කිරිම "සිව්දෙස" අරමුණ යි. මට හිතන්න බැහැ මේක ධනපති පත්තර කලා රටාවේ ම යන එකක්යැයි චෝදනා කිරීම කොයිතරම් යුක්ති සහගත ද කියලා.
-ලක්දිව. 1994.01.26
[උපුටාගත්තේ LankaNewsWeb වෙතිනි.]
මේ වියමන ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න-
Tags- An interview with Sri Lankan Journalist Dayasena Gunasinghe, Lakdiva, Divayina, Siwdesa, Rohitha Bhashana
Currents
වෙසෙස් බූන්දි
අදහස් බූන්දි
කතා-බස් කරන්ට්ස්
රත්තරං ටික
කෙටියෙන්
ඔමරි කරන්ට්ස්
ඔත්තු කරන්ට්ස්
කට කොකියනවට
පැන බූන්දි
Viva Che
BoondiLets
Raha
Cine බූන්දි
රංග බූන්දි
සිත්තර බූන්දි
රහ කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
රහ ඔත්තු
රහ වීඩියෝ
චිත්‍රකතා
BoondiLets
Sookiri
වෙසෙස් බූන්දි
කතන්දර බූන්දි
පොත් බූන්දි
සූකිරි කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
සූකිරි ඔත්තු
රන් රෝස
BoondiLets
Plus
ප්‍රතිචාර
අඩවි දත්ත
Facebook Page
Boondi Google+
Boondi RSS
රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධනගෙන් තවත් වියමන්
පොත්
'මළ දූපත': මුල්ලිවයික්කාල්වලින් පසු කවි ලිවීම
අදහස්
මගේ නොවැම්බරය
අදහස්
පසුව ඝාතනය වීමේ වරප්‍රසාදය, අත්වැරදීම් සහ සමූහ ඝාතන
අදහස්
රයිනෝසිරස්ලා.....!
අදහස්
ජූලි මාසයක මතක මාත්‍ර
තවත් කතා-බස් කරන්ට්ස්
ඇමෙරිකානු ව්‍යාපෘතියේ පාපිෂ්ට කාලසටහන! (ජෙනරාල් වෙස්ලි ක්ලාර්ක් සමග)
ජාතික සංහිඳියාව කියන්නේ ජෝක් එකක් නොවෙයි...!- වී.අයි.එස්. ජයපාලන්
"උසාවිය තුළ දී රජයේ නිළධාරීන්ට සහ මට උස් හඬින් බැණ වැදුණා"- සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩ
අපේ පූජක පැලැන්තිය ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේ අල්ලලා කුරුසියේ ඇණ ගහනවා- වික‍්‍රම ෆොන්සේකා පියනම
ඒ උතුම් බොදු බල සේනාවෝ පෑ තවත් එක් ශ්‍රී වික්‍රමයක්...!
BoondiLets
චේ ලියයි.
නීතිය පාන් නිදහස
ගොවිකමේ නව පිළිසකර
මේ ගැන ඔබේ හඬ
නින්නාද වෙද්දී හැමතින්
ඔබේ පසෙකින් අප ඇදෙනු
ඔබ දකිනු ඇත
-මෙක්සිකෝවේදී මුල් වරට පිදෙල් හමුවීමේ ආශ්වාදයෙන් චේ ලියූ කව.
[චේ - මාලනී... [More]
ගොවිකමේ නව පිළිසකර
මේ ගැන ඔබේ හඬ
නින්නාද වෙද්දී හැමතින්
ඔබේ පසෙකින් අප ඇදෙනු
ඔබ දකිනු ඇත
-මෙක්සිකෝවේදී මුල් වරට පිදෙල් හමුවීමේ ආශ්වාදයෙන් චේ ලියූ කව.
[චේ - මාලනී... [More]
What's New | අලුතෙන්ම
කවි|
ආනන්ද
31-Secs
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) මාලා කරුවෙකු සේ මල් සොයා යන
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
Cine|
අසන්ධිමිත්තා- වෘත්තයෙන් ආපස්සට
3-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) සාහිත්‍යය හෝ සිනමාපට තවදුරටත් සාම්ප්රදායික ආකෘතියම නොපතයි. රසවිඳින්නන්ව සාමාන්‍ය කතාවකින් නළවාදැමීමට නොහැකිය. තවදුරටත් ඔවුහුද හුරුපුරුදු නිර්මාණ ස්වභාවයම නොපතති. නිර්මාණකරුවකු... [More]
Cine|
රාමු තුළ යළි රාමු වුණු "දැකල පුරුදු කෙනෙක්"
6-Mins
(විකුම් ජිතේන්ද්‍ර) මේ යුගය ඡායාරූප හා කැමරා යුගයක් වන අතර වෘත්තීය හෝ අර්ධවෘත්තීය කැමරා භාවිත කරන ආධුනිකයා පවා අධි සුන්දරත්වයෙන් යුතු ඡායාරූප... [More]
අදහස්|
To Sir, With Love!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) To Sir With Love යනු මීට වසර 28 කට පමණ ඉහතදී කළු සුදු ටෙලිවිෂන් තිරයකින් මා බැලු චිත්‍රපටයකි. එය එතෙක්... [More]
වෙසෙස්|
මැදියම් රැයේ වාහනවලට අතවනන සුදු හැඳි ගැහැනිය
5-Mins
(තිලක් සේනාසිංහ ) අද මෙන් මහජනයා හෝ රථවාහන බහුල නොවූ මීට දශක හය හතකට පෙර ඇතැම් දිනවල මැදියම් රැය ආසන්නයේ දී කොළඹ බොරැල්ලේ... [More]
ඔත්තු|
හෙල්මලී ගුණතිලකගෙන් 'සහස් පියවර'
5-Secs
හෙල්මලී ගුණතිලක විසින් රචිත පළමු කෙටිකතා එකතුව වන 'සහස් පියවර' කෘතිය මුද්‍රණද්වාරයෙන් එළි දක්වා තිබේ.... [More]
පොත්|
ඉණෙන් හැලෙන කලිසමක් රදවා ගන්න තතනමින්...
2-Mins
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) පුද්ගල නාමයක්, වාසගමක් දුටු කල්හි ඔහුගේ ජාතිය/ ආගම/ කුලය/ ලිංගය/ ග්‍රාමීය, නාගරිකබව සිතියම් ගත කිරීම සාමාන්‍ය පුරුද්දක්. නමුත් "ඩොමිනික් චන්ද්‍රසාලි"... [More]
කෙටියෙන්|
මොන එල්ලුං ගස් ද?
පොත්|
උමතු වාට්ටුවට අප්පචිචී ඇවිත්!
6-Mins
(කේ.ඩී. දර්ශන) 'උඹට එහෙම යන්න බැහැ උඹ ඉන්න ඕනෙ මම ළඟ. මගේ හෙවණැල්ලෙන් මිදෙන්න උඹට බැහැ.'
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
රත්තරං ටික|
මෙන්න බත් කූරෙක්!
28-Secs
මත්සුවා බැෂෝ යනු කෘතහස්ත ජපන් කවියෙකි. බැෂෝගෙ කවිකාර කම දැක දිනක් ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකු ද කවියක්... [More]
කවි|
ජානූ! පේ‍්‍රමයෙන් විතැන් විය හැකි දැයි මට කියන්න
24-Secs
(තුෂාරි ප්‍රියංගිකා) එකින් එක මතක අහුලමි
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
පොත්|
සෞන්දර්යය වෙනුවට කටු අතු- අපේ යුගයේ උරුමය!
13-Mins
(චූලානන්ද සමරනායක) කිවිඳියකගෙ කාව්‍ය ග‍්‍රන්ථයක් එළිදක්වන මොහොතක ඇගේ කවියට ප‍්‍රවේශ වෙන්න වඩාම සුදුසු මාවත මොකක්ද? මේක ටිකක් විසඳගන්න අමාරු ප‍්‍රශ්ණයක්. මොකද අද... [More]
ඔත්තු|
'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්'- දෙසැ. 01
11-Secs
මාලතී කල්පනා ඇම්බ්‍රෝස්ගේ 'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්' කාව්‍ය... [More]
වෙසෙස්|
වාලම්පුරි- වාසනාව, විහිළුව සහ මිත්‍යාව
1-Mins
(තාරක වරාපිටිය) ලංකාවේ ඉහළ "අලෙවි වටිනාකමක්" ඇති, ‘අනුහස් ඇති’ ගුප්ත වස්තුවකි වාලම්පුරිය. මෙම ‘වටිනාකම’ තීරණය වන්නේ එහි ඇති ද්‍රව්‍යමය වටිනාකම හෝ වෙනත්... [More]
පොත්|
"මතක වන්නිය" හෙවත් උතුරේ ශේෂ පත්‍රය
3-Mins
(සුරෝෂන ඉරංග) කලා කෘතියකින් භාවමය කම්පනයක් ඇතිකළ හැකි නම් එයට කිසියම් සමාජ බලපෑමක් සිදුකළ හැකිය. එසේ කම්පනයත්, පශ්චාත්තාපයත් ජනිත කළ, දමිළ බසින්... [More]
අදහස්|
විද්‍යාවේ සියවසක පිම්ම!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) පසුගිය සියවසේ මිනිස් ශිෂ්ඨාචාරය මුහුණපෑ ප්රධාන මාරක අභියෝග තුන වුයේ වසංගත, සාගත හා සංග්‍රාමයන්ය. ඒ සියවස තුල එසේ ඉන් මියැදුන... [More]
කරන්ට්ස්|
"අඟ"
19-Secs
(උපුල් සේනාධීරිගේ) අංඟ පුලාවකට නැති මිනිස්සු
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
වෙසෙස්|
ඇනා කැරනිනා සහ ඇනා ස්ටෙපානොව්නා
7-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) ලියෝ තෝල්ස්තෝයි විරචිත ඇනා කැරනිනා නවකතාවේ ප්රධාන කථා නායිකාව වන ඇනා අර්කෙඩියෙව්නා කැරනිනා නමැති චරිතය ගොඩනැංවීම සඳහා තෝල්ස්තොයිට කාන්තාවන් කිහිප... [More]