අදහස් බූන්දි
පසුව ඝාතනය වීමේ වරප්‍රසාදය, අත්වැරදීම් සහ සමූහ ඝාතන
(කාලීන අදාළත්වය සලකා කරනු ලබන නැවත පළ කිරීමකි.)
බූන්දි, 17:09:52
පසුව ඝාතනය වීමේ වරප්‍රසාදය
ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දිනය යෙදී තිබුණේ දෙසැම්බර් 10 වෙනිදාටය. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යළි බල ගන්වනු ලැබුණේ දෙසැම්බර් 06 වෙනිදාය. මේ අනුව කොළඹ සති අන්ත ‛ජාතික පත්තර’ මානව හිමිකම් දිනය සමරා ලිපි හා සේයා රූ පළ කොට, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත පසසා කතුවැකි ලිවූහ.
දෙසැම්බර් 07 වෙනිදා ජාතිය අමතා කතාකළ ජනාධිපති රාජපක්‍ෂ ‛ඔබ සිටිය යුත්තේ ත්‍රස්තවාදය සමගද, පොදු මහජනයා සමගද යන්න ඔබ තීරණය කරන්න. මෙම දෙපිල නිශ්චිතව තෝරා බේරාගන්න. කිසිවෙකුට එකවර මේ දෙපිල නියෝජනය කළ නොහැකියැ’යි කීවේය. ‛ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි තමන්ගේ ගෝලීය සංග්‍රාමය’ ආරම්භ කරමින් 2001 සැප්තැම්බර් 20 වෙනිදා සෙනේට් සභාවේ ඒකාබද්ධ සැසිවාරය සහ ඇමරිකානු ජනතාව අමතා ජනාධිපති බුෂ් මෙසේ කීවේය: 'එක්කෝ ඔබ අපි සමගය. නැතහොත් ත්‍රස්තවාදීන් සමගය. ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධයේදී නිර්පාක්‍ෂික නිශ්ක්‍රීයතාවට ඉඩක් ඇත්තේ නැත.'
මේ අනුව දැන් අපට ඇමරිකානුවන් ගිය අඩි පාර හමු වී තිබේ. නමුත් ඇමරිකානුවන්ට වඩා වෙනස් ඉරණමක් ඒ පාරේදී අපට හමුවෙතැයි බොහෝ දෙනා අදහති. මේ ලිවීමේ අරමුණ ඒ ඇදහිල්ලට බාධා කිරීම නොවේ.
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත 1979දී ගෙන එන ලද්දේ ජයවර්ධන විසිනි. ඒ උතුරේ ත්‍රස්තවාදය හය මාසයකින් අතුගා දැමීමේ කාර්යය පහසු කරනු පිණිසය. ඒ වනවිටත් ජයවර්ධනගේ බෑණා වූ බ්‍රිගේඩියර් වීරතුංග උතුරේ සය මාසික ශුද්ධ පවිත්‍ර කිරීමේ කටයුතු අරඹා තිබිණ. යාපනයේ මාවත් අද්දර තරුණ මළ සිරුරු කඳු ගැසිණ. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ ‛කොටි’ බැවින් සාමාන්‍ය ජනයාට එය ‛කොටි පනත’ විය. ඒ වචනය නිෂ්පාදනය කරන ලද්දේ කොළඹ පත්තර විසිනි. කොටි මඩින පනත් ගැන අපි කුමට කළබල වෙමුදැයි සිතූ බොහෝ දෙනා තම තමන්ගේ කටයුතු පාඩුවේ කරගත්හ.
1983 ජූලි මස 30 වෙනිදා හදිසි නීති 68 වන රෙගුලාසියේ පළමු ඡේදය යටතේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂය සහ නව සම සමාජ පක්‍ෂය තහනම් කරමින් ජයවර්ධන දකුණට යුද්ධ ප්‍රකාශ කළේය. අපි සහ කොටි වශයෙන් විභේදනය වූ බහුතර සිංහලයාගේ මානසික ලෝකය පුපුරා යාම ඇරඹුණේ ඉක්බිතිවය. 1984 නොවැම්බර් 08 වෙනිදා දෙනියායේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජිකයින් 23 දෙනෙකු හදිසි පොලිස් වැටලීමකින් අත් අඩංගුවට ගනු ලැබ මාතර බන්‍ධනාගාරයට ගාල් කරනු ලැබිණ. ‛කොටි පනතේ’ බිහිසුණු වගන්ති සිංහලයින්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වීම පෙරට ආවේ එපරිද්දෙනි. 1985 පෙබරවාරි 12 වෙනිදා නිකුත් කළ නිවේදනයක ජාත්‍යන්තර ක්‍ෂමා සංවිධානය මෙසේ ලීවේය: "ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජිකයින්ය යන චෝදනාව යටතේ පුද්ගලයින් 23 දෙනෙකු අත් අඩංගුවට ගැනීම පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර ක්‍ෂමා සංවිධානයේ විශේෂ අවධානය යොමුව ඇත්තේ දකුණේදී ආණ්ඩුවේ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත මුල් වරට යොදාගත් බවට වාර්තා වන්නේ මෙම අවස්ථාවේදී බැවිනි."
අනතුරුව දෙවසරක් ඇතළත දකුණ ඝාතකාගාරයක් බවට පෙරළිණ. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේම සිංහල තරුණ- තරුණියන් ද අත්අඩංගුවට ගෙන මරා දැමීමට බලය සැපයෙන බව දකුණේ බහුතරයක් සිංහලයින් වටහා ගත්තේ පාරවල් අද්දර පුළුස්සා දැමුණු මිනී කඳුවල දුමාරය මැදිනි. අඟුණකොළපැලැස්සේ ප්‍රජා ශාලාවේද, මාතර තලල්ලේ කම්කරු වෘත්තීය පුහුණු මධ්‍යස්ථානයේද, ඔරුවල වානේ සංස්ථාවේ පුහුණු ආයතනයේද, හපුතලේ බෙරගල ‛සමර් ෆැෂන්’ ඇඟලුම් කම්හලේද, දඹුල්ලේ පැල්වැහැර රජයේ ගොවිපොළේද, පොල්ගොල්ලේ සමූපාකාර විද්‍යාලයේද, මීරිගම යොවුන් නිකේතනයේද, මාතර එළියකන්දේද, බදුල්ලේ හාලිඇළ මෝටර්ස් ගරාජයේද, කොළඹ සරසවි නීති පීඨයේද ආදී බොහෝ තැන්වල පවත්වාගෙන යනු ලැබූ නීත්‍යානුකූල වධකාගාර සඳහා බලපත් සැපයුණේ ඒ ‛කොටි පනත’ හරහාය.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එවකදී ජයවර්ධන ආණ්ඩුව සමගත්, ප්‍රේමදාස ආණ්ඩුව සමගත් කවර හෝ ආකාරයක ගණුදෙනුවකට එළඹීම සඳහා පනවනු ලැබූ අනිවාර්ය කොන්දේසිවල මුදුනේම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ වගකීමෙන් ආරක්‍ෂා කිරීමේ පනත අහෝසි කිරීමේ කොන්දේසිය ස්ථානගත කරන්නට අමතක නොකළේය. ‛ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ තස්තවාදයට අනුබල නොදෙන කිසිවෙක් මේ පනත් ගැන කලබල විය යුතු නැතැ’යි ජයවර්ධන- ඇතුළත්මුදලි ආණ්ඩුවද, ප්‍රේමදාස- රන්ජන් විජේරත්න ආණ්ඩුවද ජාතිය අමතමින් එදාද කීහ. නමුත් 60,000ක් තරුණ ජනයා සමූල සංහාරය කළ ලාංකීය ඉතිහාසයේ ලේ වැකි පරිච්ඡේදයන් ලියන ලද්දේ මේ මිනිස් ඝාතක පනත් රෙගුලාසි මගින් සැපයුණු ආවරණය යටතේය.
සංහාරයන්ගෙන් පසු 1991 සැප්තැම්බර් 01 වෙනිදා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලන මණ්ඩලයේ වගකීමෙන් පිටුවහලේ සිට සෝමවංශ අමරසිංහගේ අත්සනින් නිකුත් කරන ලද නිවේදනයක් මගින් ‛ශ්‍රී ලාංකීය ජනතාවට අහිමි කර ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් යළි ස්ථාපිත කිරීමට’ වහාම ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග හතරක් දක්වා තිබිණ. එහි පළමු ක්‍රියාමාර්ග තුන මෙසේය: "හදිසි නීතිය ඇතුළු සියළු මර්දනකාරී නීති රීති අහෝසි කළ යුතුය. - සියලුම දේශපාලන සිරකරුවන් කොන්දේසි විරහිතව නිදහස් කළ යුතුය. - රජයේ අනුග්‍රහය ලබන ඝාතක කණ්ඩායම් නිරායුධ කර විසුරුවා ජන ඝාතකයන් නීතිය ඉදිරියට පැමිණවිය යුතුය."
එයින් දෙමසක් ඇතුළතදී නොවැම්බර් 30 වෙනිදා පක්‍ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම්වරයාගේ වගකීමෙන් සෝමවංශ අමරසිංහ විසින් මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා වෙත ලිපියක් යැවීය. එහි ‛ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපිත කිරීමට’ ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග 7ක් දක්වා තිබේ. එහි 5.1 සහ 5.2 ඉල්ලීම් මෙපරිදිය: ‛හදිසි නීතිය, ත්‍රස්තවාද විරෝධී පනත යටතේ ක්‍රියාත්මක කර ඇති මර්දන නීති සහ වෙනත් මර්දන නීති ඉවත් කළ යුතුය. - ශ්‍රී ලංකාවේ සෑම පළාතකම කෙරෙන හමුදා, පොලිස් මෙහෙයුම් වහා නතර කළ යුතුය.’
මේ සියලු උපුටා දැක්වීම්වල මූලික තර්කය සරළ එකකි. එනම් ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපිත කිරීම එකකට එකක් නොපෑහේ. එක්කෝ එවැනි පනත් හකුළා දැමිය යුතුය. නැතහොත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හකුළා දැමිය යුතුය.
1994 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයේදී ජාතිය ගළවාගැනීමේ පෙරමුණ නමින් මැතිවරණ තරඟ බිමට පිවිසුණු වර්තමාන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ‛ජාතිය ගළවාගැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා ප්‍රගතිශීලී පෙරමුණේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනය’ මගින් තමන්ගේ ජාතිය ගළවාගැනීමේ වැඩ පිළිවෙල එළිදැක්වීය. එහි දේශපාලන ක්‍ෂේත්‍රය සඳහා වෙන් කොට ඇති කොටසේ 4 වැනි වගන්තිය මෙසේය: "ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතත්, අපරාධවලින් බේරීමේ පනතත් එවැනි ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හා මූලික මිනිස් අයිතීන් අහෝසි කරන අණ පනත් සියල්ලත් අහෝසි කරනු ලැබේ."
එහිම 11 වෙනි සහ 15 වෙනි වගන්තීන් පිළිවෙලින් මෙබඳුය: "සියළුම නීති විරෝධී සන්නද්ධ හමුදා සහ මැර කණ්ඩායම් වහාම විසුරුවා හැර ජනතා අධිකරණයක් ඉදිරියට පමුණුවනු ලැබේ...... මර්දන යන්ත්‍රයේ අංගයන් ලෙස පැවති චර පුරුෂ සේවාවන් වහාම අහෝසි කෙරේ. ඒවායින් මෙතෙක් සිදුකර ඇති සියලු කටයුතු විධිමත් පරීක්‍ෂණයකට භාජනය කෙරෙනු ඇත. ඒ සඳහා අධිකරණ බලතල සහිත කොමිෂන් සභාවක් පත් කෙරෙන අතර නීති විරෝධී කටයුතුවල යෙදුණ අයට දඬුවම් කෙරේ."
වසර 2500ක මහා ඉතිහාස වංශ කතාව වමාරා කමින් කට පාඩම් කොටගත් සමාජයකට දහ- පහළොස් වසරක ඉතිහාසය අමතකව ගොස් තිබේ. දෙසැම්බර් 06 වෙනිදා ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යළි බල ගැන්වීම පිළිබඳ ඉමහත් අමන්දානන්දයට පත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විජිත හේරත් ‛මේ පනතෙන් පමණක් සෑහීමකට පත්වන්නට බැරි බව’ මානව හිමිකම් දිනය යෙදුණු ඉකුත් ඉරිදාවේ ‛ලංකාදීප’යට කියා තිබිණ. එදිනම ‛මව්බිම’ පත්‍රය සමග සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට එළඹුණු ජවිපෙ දේශපාලන මණ්ඩල සභික අනුර කුමාර දිසානායක මෙසේ කියා තිබිණ: "මේ අවස්ථාවේ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමට පියවර ගත යුතු වෙනවා. එහිදී ත්‍රස්තවාදය මර්දනය කිරීම ඉලක්ක කොටගත් නීති හඳුන්වා දිය යුතු වෙනවා. රට තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් උල්ලංඝණය නොවන අයුරින් හා ජනතාවගේ හා කම්කරුවන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් හානි නොවන අයුරින් කටයුතු කිරීමට ආණ්ඩුවට වගකීමක් තියෙනවා."
‛ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට හානි නොවන අයුරින් රාජ්‍ය මර්දන යන්ත්‍රය ශක්තිමත් කිරීමේ’ සැළසුම් කලින් දැන සිටියේ නම් ඉල්මහ සමරුවක් අනවශ්‍ය වන්නට ඉඩ තිබිණ. සෙස්සන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අත නොතබා දෙමළාගේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික අයිතීන් මැඩලීමේ මාරාන්තික බොරුව අතීතයේදී පුපුරවා දැමුණේද 60,000කගේ මළකඳන් වලිනි. මර්දකයාගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බැලූ කල ඒ 60,000ද ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ අර්ථදැක්වීම්වලට ගැළපෙන ත්‍රස්තයින්ය. මළවුන්ගෙන් උගත් පාඩම් කසළ කඳු සේ සාමූහික මතකයෙන් අතු ගා දැමූ දශකයක් අවසානයේ ‛කොටි පනතක්’ යළිත් දැන් අපට ලැබී තිබේ. දකුණේ පැතිරෙන අත්පොළසන් හඬ ඒ නිසාය. යුක්තිය පතන දෙමළ පීඩිතයාට කපන මිනීවලටම ඔහුට පසුව ඇද වැටීම වරප්‍රසාදයක් සේ දැන් බොහෝ දෙනා සළකති.
['සමකය' - 2006 දෙසැම්බර් 17 / මව්බිම]
අත්වැරදීම් සහ සමූහ ඝාතන
2006 ජනවාරි පළමුවැනිදා මනුෂ්‍යත්වය සහ සමානත්වය පිළිබඳ සුභාශිංසන වැසි වැස්සේය. දෙවැනිදා ත්‍රිකුණාමලයේ ඩොක්යාඩ් පාරේදී රජයේ ආරක්‍ෂක අංශ විසින් තරුණ ශිෂ්‍යයන් පස් දෙනෙක් බිම දණ ගස්වා හිසට වෙඩි තබා මරා දමන ලදී. 2007 ජනවාරි පළමුවෙනිදා යළිත් සාමය සහ සහජීවනය පිළිබඳ රමණීය පණිවුඩ වැස්සකි. දෙවැනිදා මන්නාරමේ දිළින්දන්ගේ හිස් මතට ගුවන් ප්‍රහාර වැස්සකි. මේ ලියන මොහොත වන විට ප්‍රහාරයෙන් මිය ගොස් ඇති සිවිල් වැසියන් සංඛ්‍යාව 16කි. ඉන් හත් දෙනෙක් අවුරුදු 09ට අඩු දරුවන්ය.
ත්‍රීකුණාමලයේ ශිෂ්‍ය ඝාතනය පිළිබඳ යුක්තිය පසිඳලීම කෙබඳු වීද? ශිෂ්‍යයන් මිය ගියේ හමුදා කණ්ඩායමකට අත් බෝම්බයක් එල්ල කරන්නට යාමේදී එය පුපුරා යාමෙන් බව ආණ්ඩුව කීවේය. ආණ්ඩුවේ ප්‍රකාශයට අභියෝග කළ ‛සුඩර්ඔලි’ පත්‍රයේ ත්‍රීකුණාමලයේ වාර්තාකරු සුහීර්තරාජන්, ශිෂ්‍යයන් මරා දැමුණේ ළඟ සිට හිසට එල්ල කළ වෙඩි ප්‍රහාරයන්ගෙන් බව ඡායාරූප සාක්‍ෂි සහිතව ලියා ඔප්පු කළේය. පිළිතුරු වශයෙන් සති තුනක් ඇතුළත දී සුහීර්තරාජන්ගේ හිසට වෙඩි තබා මරා දැමිණ. තීන්දුව ප්‍රකාශ වූයේ එයින් පසුවය. ඒ අනුව ශිෂ්‍ය ඝාතන පුවත බොරුවකි. එය බොරුවක් වන්නේ ශිෂ්‍යයන්ගේ ශරීරවල තිබී සොයාගත් උණ්ඩ, චූදිත සෙබලුන්ගේ අවිවලට නිකුත් කරන ලද උණ්ඩ නොවූ බැවිනි.
දැන් මන්නාරමේ සමුළ ඝාතනයකි. ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරන ලද්දේ කොටි සංවිධානයේ තෝරාගත් ඉලක්කවලට බැවින් සිවිල් වැසියන් මිය ගියා යැයි කීම බොරුවක් බව ආණ්ඩුවේ ආරක්‍ෂක ප්‍රකාශකයා 03 වෙනිදා කීවේය. එදිනම නිවේදනයක් නිකුත් කළ ජාතික ආරක්‍ෂක තොරතුරු මධ්‍යස්ථානය සිවිල් වැසියන් තුවාල ලැබූ බව ඇත්තක් නම් වඩා ආසන්න මන්නාරමට හෝ අනුරාධපුරයට ඔවුන් රැගෙන එනු වෙනුවට කිලිනොච්චි රෝහලට රැගෙන ගියේ මන්දැයි විමසා තිබිණ. ඒ අනුව සිවිල් වැසියන් ඝාතනය සහ තුවාල වූ බව කීම බොරුවකි. එය බොරුවක් බව ඔප්පු වන්නේ කොටි සංවිධානයේ පාලනය යටතේ පවතින ප්‍රදේශයක තුවාලකරුවන් රජයේ පාලනය යටතේ පවතින මන්නාරමේ හෝ අනුරාධපුර ප්‍රධාන රෝහල් කරා වහාම නොගෙනා බැවිනි.
මේ සියළු මිනීමරු තර්ක දකුණේ හොඳින් විකිණේ. කිසිවෙක් දකුණේදී ඒවාට අභියෝග නොකරති. වඩා ලිබරල් ආකල්ප සහිත සිංහලයෝ මදක් මානුෂික වෙති. මෙවැනි අත්වැරදීම් යුද්ධයකදී සිදුවීමට ඉඩ ඇති බව සංවේගයෙන් පවසති. ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන්ට අනුව රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව සඳහා වෙන්ව තිබෙන රයිෆල්ද, කාලතුවක්කුද, ප්‍රහාරක ජෙට් යානාවන්ද විනය ගරුකය. අත්වැරදීමකින් මිස ඒවා සංහාරයන් සඳහා යොදා නොගැනේ. ඒ අත්වැරදීම් සඳහා වන්දි ගෙවනු ලබන්නේ සිය අඹු දරුවන් හෝ සමීප නෑ හිත මිතුරන් නොවන බැවින් එසේ සිතීම කාටත් පහසුවකි.
නමුත් දකුණේ පිළිකණුවල හමුදා බූට් සපත්තු ගැවසෙන හඬ ඇසෙන විට මරණ බියෙන් සසල වූ සමාජයක් පහළොස් වසරකට පෙර තිබිණ. මං මාවත් හරස් කොට ඉදිකළ ආරක්‍ෂක මුරපොළවල් හරහා ගැටවර දරුවන් යවන්නට මව්පියන් බිය වූ කාලයක් පහළොස් වසරකට පෙර තිබිණ. රාජ්‍ය හමුදාවන්ගේ විනය ගරුක තුවක්කු පිළිබඳ කිසිවෙක් එවකදී විශ්වාස නොකළහ. රාජ්‍ය හමුදාවන්ගේ අත්වැරදීම් වලින් මියගිය මිනිසුන් පිළිබඳ ප්‍රබන්ධ කතා අභිරුචියෙන් ගිළදමන්නට කිසිවෙකුට එකලදී උවමනාවක් නොවිණ. සමූල ඝාතන ගැන, පැහැරගෙන යාම් සහ අතුරුදහන්වීම් ගැන, ටයර් දර සෑ සහ ගංගාවල පාවී අවුත් කබරුන් බුදින මළ සිරුරු ගැන මිස අත්වැරදීම් ගැන කිසිවෙක් කිසිවක් නොකීහ - නොලීහ. පැරණි පුවත්පත් සහ මානව හිමිකම් වාර්තා පෙරළා බලන්නට එඩිතරකමක් ඇත්තවුන්ට මේ ඉතිහාස පිටු තවමත් විවෘතය. ඇවැසි නම් ඒ නීරස ලේ වැකි පිටු දිගින් දිගටම උපුටා දැක්විය හැක. මේ ඉන් සමහරකි. ඒ ඉතිහාසය නොදන්නාවුන් සඳහාය.
ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට දෑවුරුද්දක් පිරුණේ 1989 ජූලි මාසයේදීය. ජූලි 28 සහ 29 වෙනිදා රට පුරා මිනී කඳු ගොඩ ගැසිණ. ජූලි 28 වෙනිදා බොක්කාවල සිට මැදවල - රණවන පාරේ කටුගස්තොටට ගමන් කළ 20,000ක විරෝධතා පෙළපාලියකට රාජ්‍ය හමුදා වෙඩි තැබූහ. විසිර යන ජනයාට හෙලිකොප්ටර් යානා යොදවා කඳුළු ගෑස් ගැසූහ. තිදෙනෙකු මහමග මරා දැමිණ. ඊට දිනකට පෙර 800කට වැඩි පිරිසකගේ සහභාගීත්වයෙන් යටියාගල පැවැති රැස්වීමක් වැටළු අලදෙණිය හමුදා කඳවුරේ සෙබළු ජනයාට වෙඩි තැබූහ. 13 දෙනෙකු වෙඩි වැදී මිය ගියහ. 28 වෙනිදා අලවතුගොඩ නගරයට රොක් වූ 25,000කට වැඩි ජනයාට අංකුඹුර හමුදා කඳවුරේ සිට ආ සෙබළුන් වෙඩි තැබූහ. එදිනම තණමල්විල හම්බේගමුව අලුත්වැවදී 3000කගේ සහභාගීත්වයෙන් පැවැති විරෝධතා රැළියකට වෙඩි තබන්නට කැඳවුණු කල්තොට හමුදා කඳවුරේ සෙබළුන්ට මහජනයා පහර දුන්හ. තාවකාලිකව පසුබැස ගිය හමුදා 29 වෙනිදා යළිත් පැමිණ පෙරදා වූ රැස්වීම් භූමිය අවට වූ ගේ දොර කඩා බිඳ, ගිනි තැබූහ. සිව් දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ අතර දෙදෙනෙකු එම ස්ථානයේදීම වෙඩි තබා මරා දැමිණ.
ජූලි 28 වෙනිදා ඇතිමලේ, කොඩයාන, හිරිපිටිය සහ සියඹලාණ්ඩුව යන ප්‍රදේශයන්හි සිට ආ 10,000ක ජනයාගෙන් සැදුම්ලත් පෙළපාලියකට මොණරාගල- ඇතිමලේ මාර්ගයේදී ලියනගොල්ල හමුදා කඳවුරෙන් කැඳවන ලද සෙබළුන් වෙඩි තැබූහ. 40කට ආසන්න පිරිසක් මහමග මියගියහ. එදිනම බුත්තල මංසන්‍ධියේ පෙළපාලියකට එල්ල කළ වෙඩි ප්‍රහාරයකින් 08 දෙනෙකු මියගියහ. ජූලි 29 වෙනිදා බුත්තල සිට ඔක්කම්පිටිය දෙසට ගමන් කළ 12,000ක පෙළපාලියට ආරක්‍ෂක අංශ වෙඩි තබා 09 දෙනෙකු මරා දැමූහ. ජූලි 29 වෙනිදා කැකිරාවේ එළියදිවුල්වැව විරෝධතා රැස්වීමකට හමුදා- පොලිස් සේනාංක එක් වී වෙඩි තැබූහ. ප්‍රහාරයෙන් 22 දෙනෙකු ඝාතනය විණ. මළවුන් පිළිබඳ ලැයිස්තු 60,000ක් දක්වාම දිග්ගැසිය හැක. ඒ රුධිරය ගලා බැස්සේ අපේ දෙපා අතරිනි. ඒ නිසා ඒවා ව්‍යාජ ප්‍රචාර බව කිසිවෙක් නොකීහ. විනය ගරුක ආරක්‍ෂක හමුදා පිළිබඳ කිසිවෙක් නොලීහ.
නමුත් දැන් ගොදුරු වන්නෝ දෙමළ දිළින්දෝය. ඒ රුධිරය ගලා බසින්නේ සැතපුම් සිය ගණන් ඈතිනි. ඒ මිනිස් ලෙයින් අපේ දෙපා නොතෙමෙයි. ඒ පුලුටු දුමින් අපේ පෙණහළු නොපිරෙයි. ඒ දරු සිඟිත්තන්ගේ වේදනා කෙඳිරුම් අපේ නිදිසුව නොබිඳියි. එහෙයින් බොහෝ දෙනා ඒවා ව්‍යාජ ප්‍රචාර සේ සළකති. සමූහ ඝාතන අත්වැරදීම්වලින් සිදුවිය නොහැකිදැයි විමසති. අනාගතය පතුලක් නොමැති ආගාධයක් වන්නට නියමිතව ඇත්තේ එහෙයිනි. ජීවත්වීම නිම නොවන බියකරු සිහිනයක් වන්නට නියමිතව ඇත්තේ එහෙයිනි.
නිර්භීත ඉතිහාසඥයෙකු සහ දීප්තිමත් බුද්ධිමතෙකු වන හවාර්ඩ් සින් අට මාසයකට පෙර ඇමරිකාව ගැන ලියමින් මෙසේ ලීවේය:
"අප ඉතිහාසය නොදන්නේ නම්, මිනිස් මාංශ භක්‍ෂක දේශපාලනඥයින්ටද, ඔවුන්ට දඩයම් පිහි සපයන බුද්ධිමතුන් සහ ජනමාධ්‍යකරුවන්ටද ආහාරය පිණිස කල්තියා සූදානම් කළ මාංශය බවට අප පත්වනු ඇත. මා කතා කරන්නේ අප පාසැල්වල උගත් ඉතිහාසය ගැන නොවේ. මා කතාකරන්නේ අපගේ ජාතියේ ආදී පීතෘවරුන්ද ඇතුළු දේශපාලන නායකයින්ට දාසකම් කරන ඉතිහාසය ගැන නොවේ. මා අදහස් කරන්නේ අතීතය ගැන අවංක වන ඉතිහාසය ගැනය. ඒ ඉතිහාසය අපි නොදන්නේ නම්, ඕනෑම ජනාධිපතිවරයෙකුට මයික්‍රෆෝන ඉදිරිපිට නැගී සිට අපි යුද්ධයට යා යුතුව ඇතැයි ප්‍රකාශ කරන්නට හැකි අතර ඊට අභියෝග කරන්නට කිසිදු පදනමක් අපට නැතිවනු ඇත. ජාතිය අනතුරේ බවත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස අවදානමේ බවත්, ඒ හේතුවෙන් අපගේ සතුරා විනාශ කිරීමට නැව්ද, ගුවන් යානාවන්ද යැවිය යුතු බවත් ඔහු කියනු ඇත. අපි ඉතිහාසය නොදන්නේ නම් ඔහු කියන දේ විශ්වාස නොකර සිටින්නට අපට කිසිදු හේතුවක් නොතිබෙනු ඇත."
අපේ ගැටළුව එයයි. අපි අතීතය ගැන අවංක වන ඉතිහාසය නොදනිමු. ඒ නිසා මාංශ භක්‍ෂක දේශපාලකයින්ට කල් තියා සූදානම් කළ මාංශය බවට ඕනෑම මොහොතක පත්වෙමු.
['සමකය' - 2007 ජනවාරි 07 / 'මව්බිම']
ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දිනය යෙදී තිබුණේ දෙසැම්බර් 10 වෙනිදාටය. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යළි බල ගන්වනු ලැබුණේ දෙසැම්බර් 06 වෙනිදාය. මේ අනුව කොළඹ සති අන්ත ‛ජාතික පත්තර’ මානව හිමිකම් දිනය සමරා ලිපි හා සේයා රූ පළ කොට, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත පසසා කතුවැකි ලිවූහ.
දෙසැම්බර් 07 වෙනිදා ජාතිය අමතා කතාකළ ජනාධිපති රාජපක්‍ෂ ‛ඔබ සිටිය යුත්තේ ත්‍රස්තවාදය සමගද, පොදු මහජනයා සමගද යන්න ඔබ තීරණය කරන්න. මෙම දෙපිල නිශ්චිතව තෝරා බේරාගන්න. කිසිවෙකුට එකවර මේ දෙපිල නියෝජනය කළ නොහැකියැ’යි කීවේය. ‛ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි තමන්ගේ ගෝලීය සංග්‍රාමය’ ආරම්භ කරමින් 2001 සැප්තැම්බර් 20 වෙනිදා සෙනේට් සභාවේ ඒකාබද්ධ සැසිවාරය සහ ඇමරිකානු ජනතාව අමතා ජනාධිපති බුෂ් මෙසේ කීවේය: 'එක්කෝ ඔබ අපි සමගය. නැතහොත් ත්‍රස්තවාදීන් සමගය. ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධයේදී නිර්පාක්‍ෂික නිශ්ක්‍රීයතාවට ඉඩක් ඇත්තේ නැත.'
මේ අනුව දැන් අපට ඇමරිකානුවන් ගිය අඩි පාර හමු වී තිබේ. නමුත් ඇමරිකානුවන්ට වඩා වෙනස් ඉරණමක් ඒ පාරේදී අපට හමුවෙතැයි බොහෝ දෙනා අදහති. මේ ලිවීමේ අරමුණ ඒ ඇදහිල්ලට බාධා කිරීම නොවේ.
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත 1979දී ගෙන එන ලද්දේ ජයවර්ධන විසිනි. ඒ උතුරේ ත්‍රස්තවාදය හය මාසයකින් අතුගා දැමීමේ කාර්යය පහසු කරනු පිණිසය. ඒ වනවිටත් ජයවර්ධනගේ බෑණා වූ බ්‍රිගේඩියර් වීරතුංග උතුරේ සය මාසික ශුද්ධ පවිත්‍ර කිරීමේ කටයුතු අරඹා තිබිණ. යාපනයේ මාවත් අද්දර තරුණ මළ සිරුරු කඳු ගැසිණ. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ ‛කොටි’ බැවින් සාමාන්‍ය ජනයාට එය ‛කොටි පනත’ විය. ඒ වචනය නිෂ්පාදනය කරන ලද්දේ කොළඹ පත්තර විසිනි. කොටි මඩින පනත් ගැන අපි කුමට කළබල වෙමුදැයි සිතූ බොහෝ දෙනා තම තමන්ගේ කටයුතු පාඩුවේ කරගත්හ.
1983 ජූලි මස 30 වෙනිදා හදිසි නීති 68 වන රෙගුලාසියේ පළමු ඡේදය යටතේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂය සහ නව සම සමාජ පක්‍ෂය තහනම් කරමින් ජයවර්ධන දකුණට යුද්ධ ප්‍රකාශ කළේය. අපි සහ කොටි වශයෙන් විභේදනය වූ බහුතර සිංහලයාගේ මානසික ලෝකය පුපුරා යාම ඇරඹුණේ ඉක්බිතිවය. 1984 නොවැම්බර් 08 වෙනිදා දෙනියායේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජිකයින් 23 දෙනෙකු හදිසි පොලිස් වැටලීමකින් අත් අඩංගුවට ගනු ලැබ මාතර බන්‍ධනාගාරයට ගාල් කරනු ලැබිණ. ‛කොටි පනතේ’ බිහිසුණු වගන්ති සිංහලයින්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වීම පෙරට ආවේ එපරිද්දෙනි. 1985 පෙබරවාරි 12 වෙනිදා නිකුත් කළ නිවේදනයක ජාත්‍යන්තර ක්‍ෂමා සංවිධානය මෙසේ ලීවේය: "ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජිකයින්ය යන චෝදනාව යටතේ පුද්ගලයින් 23 දෙනෙකු අත් අඩංගුවට ගැනීම පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර ක්‍ෂමා සංවිධානයේ විශේෂ අවධානය යොමුව ඇත්තේ දකුණේදී ආණ්ඩුවේ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත මුල් වරට යොදාගත් බවට වාර්තා වන්නේ මෙම අවස්ථාවේදී බැවිනි."
අනතුරුව දෙවසරක් ඇතළත දකුණ ඝාතකාගාරයක් බවට පෙරළිණ. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේම සිංහල තරුණ- තරුණියන් ද අත්අඩංගුවට ගෙන මරා දැමීමට බලය සැපයෙන බව දකුණේ බහුතරයක් සිංහලයින් වටහා ගත්තේ පාරවල් අද්දර පුළුස්සා දැමුණු මිනී කඳුවල දුමාරය මැදිනි. අඟුණකොළපැලැස්සේ ප්‍රජා ශාලාවේද, මාතර තලල්ලේ කම්කරු වෘත්තීය පුහුණු මධ්‍යස්ථානයේද, ඔරුවල වානේ සංස්ථාවේ පුහුණු ආයතනයේද, හපුතලේ බෙරගල ‛සමර් ෆැෂන්’ ඇඟලුම් කම්හලේද, දඹුල්ලේ පැල්වැහැර රජයේ ගොවිපොළේද, පොල්ගොල්ලේ සමූපාකාර විද්‍යාලයේද, මීරිගම යොවුන් නිකේතනයේද, මාතර එළියකන්දේද, බදුල්ලේ හාලිඇළ මෝටර්ස් ගරාජයේද, කොළඹ සරසවි නීති පීඨයේද ආදී බොහෝ තැන්වල පවත්වාගෙන යනු ලැබූ නීත්‍යානුකූල වධකාගාර සඳහා බලපත් සැපයුණේ ඒ ‛කොටි පනත’ හරහාය.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එවකදී ජයවර්ධන ආණ්ඩුව සමගත්, ප්‍රේමදාස ආණ්ඩුව සමගත් කවර හෝ ආකාරයක ගණුදෙනුවකට එළඹීම සඳහා පනවනු ලැබූ අනිවාර්ය කොන්දේසිවල මුදුනේම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ වගකීමෙන් ආරක්‍ෂා කිරීමේ පනත අහෝසි කිරීමේ කොන්දේසිය ස්ථානගත කරන්නට අමතක නොකළේය. ‛ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ තස්තවාදයට අනුබල නොදෙන කිසිවෙක් මේ පනත් ගැන කලබල විය යුතු නැතැ’යි ජයවර්ධන- ඇතුළත්මුදලි ආණ්ඩුවද, ප්‍රේමදාස- රන්ජන් විජේරත්න ආණ්ඩුවද ජාතිය අමතමින් එදාද කීහ. නමුත් 60,000ක් තරුණ ජනයා සමූල සංහාරය කළ ලාංකීය ඉතිහාසයේ ලේ වැකි පරිච්ඡේදයන් ලියන ලද්දේ මේ මිනිස් ඝාතක පනත් රෙගුලාසි මගින් සැපයුණු ආවරණය යටතේය.
සංහාරයන්ගෙන් පසු 1991 සැප්තැම්බර් 01 වෙනිදා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලන මණ්ඩලයේ වගකීමෙන් පිටුවහලේ සිට සෝමවංශ අමරසිංහගේ අත්සනින් නිකුත් කරන ලද නිවේදනයක් මගින් ‛ශ්‍රී ලාංකීය ජනතාවට අහිමි කර ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් යළි ස්ථාපිත කිරීමට’ වහාම ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග හතරක් දක්වා තිබිණ. එහි පළමු ක්‍රියාමාර්ග තුන මෙසේය: "හදිසි නීතිය ඇතුළු සියළු මර්දනකාරී නීති රීති අහෝසි කළ යුතුය. - සියලුම දේශපාලන සිරකරුවන් කොන්දේසි විරහිතව නිදහස් කළ යුතුය. - රජයේ අනුග්‍රහය ලබන ඝාතක කණ්ඩායම් නිරායුධ කර විසුරුවා ජන ඝාතකයන් නීතිය ඉදිරියට පැමිණවිය යුතුය."
එයින් දෙමසක් ඇතුළතදී නොවැම්බර් 30 වෙනිදා පක්‍ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම්වරයාගේ වගකීමෙන් සෝමවංශ අමරසිංහ විසින් මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා වෙත ලිපියක් යැවීය. එහි ‛ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපිත කිරීමට’ ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග 7ක් දක්වා තිබේ. එහි 5.1 සහ 5.2 ඉල්ලීම් මෙපරිදිය: ‛හදිසි නීතිය, ත්‍රස්තවාද විරෝධී පනත යටතේ ක්‍රියාත්මක කර ඇති මර්දන නීති සහ වෙනත් මර්දන නීති ඉවත් කළ යුතුය. - ශ්‍රී ලංකාවේ සෑම පළාතකම කෙරෙන හමුදා, පොලිස් මෙහෙයුම් වහා නතර කළ යුතුය.’
මේ සියලු උපුටා දැක්වීම්වල මූලික තර්කය සරළ එකකි. එනම් ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපිත කිරීම එකකට එකක් නොපෑහේ. එක්කෝ එවැනි පනත් හකුළා දැමිය යුතුය. නැතහොත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හකුළා දැමිය යුතුය.
1994 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයේදී ජාතිය ගළවාගැනීමේ පෙරමුණ නමින් මැතිවරණ තරඟ බිමට පිවිසුණු වර්තමාන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ‛ජාතිය ගළවාගැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා ප්‍රගතිශීලී පෙරමුණේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනය’ මගින් තමන්ගේ ජාතිය ගළවාගැනීමේ වැඩ පිළිවෙල එළිදැක්වීය. එහි දේශපාලන ක්‍ෂේත්‍රය සඳහා වෙන් කොට ඇති කොටසේ 4 වැනි වගන්තිය මෙසේය: "ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතත්, අපරාධවලින් බේරීමේ පනතත් එවැනි ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හා මූලික මිනිස් අයිතීන් අහෝසි කරන අණ පනත් සියල්ලත් අහෝසි කරනු ලැබේ."
එහිම 11 වෙනි සහ 15 වෙනි වගන්තීන් පිළිවෙලින් මෙබඳුය: "සියළුම නීති විරෝධී සන්නද්ධ හමුදා සහ මැර කණ්ඩායම් වහාම විසුරුවා හැර ජනතා අධිකරණයක් ඉදිරියට පමුණුවනු ලැබේ...... මර්දන යන්ත්‍රයේ අංගයන් ලෙස පැවති චර පුරුෂ සේවාවන් වහාම අහෝසි කෙරේ. ඒවායින් මෙතෙක් සිදුකර ඇති සියලු කටයුතු විධිමත් පරීක්‍ෂණයකට භාජනය කෙරෙනු ඇත. ඒ සඳහා අධිකරණ බලතල සහිත කොමිෂන් සභාවක් පත් කෙරෙන අතර නීති විරෝධී කටයුතුවල යෙදුණ අයට දඬුවම් කෙරේ."
වසර 2500ක මහා ඉතිහාස වංශ කතාව වමාරා කමින් කට පාඩම් කොටගත් සමාජයකට දහ- පහළොස් වසරක ඉතිහාසය අමතකව ගොස් තිබේ. දෙසැම්බර් 06 වෙනිදා ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යළි බල ගැන්වීම පිළිබඳ ඉමහත් අමන්දානන්දයට පත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විජිත හේරත් ‛මේ පනතෙන් පමණක් සෑහීමකට පත්වන්නට බැරි බව’ මානව හිමිකම් දිනය යෙදුණු ඉකුත් ඉරිදාවේ ‛ලංකාදීප’යට කියා තිබිණ. එදිනම ‛මව්බිම’ පත්‍රය සමග සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට එළඹුණු ජවිපෙ දේශපාලන මණ්ඩල සභික අනුර කුමාර දිසානායක මෙසේ කියා තිබිණ: "මේ අවස්ථාවේ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමට පියවර ගත යුතු වෙනවා. එහිදී ත්‍රස්තවාදය මර්දනය කිරීම ඉලක්ක කොටගත් නීති හඳුන්වා දිය යුතු වෙනවා. රට තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් උල්ලංඝණය නොවන අයුරින් හා ජනතාවගේ හා කම්කරුවන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් හානි නොවන අයුරින් කටයුතු කිරීමට ආණ්ඩුවට වගකීමක් තියෙනවා."
‛ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට හානි නොවන අයුරින් රාජ්‍ය මර්දන යන්ත්‍රය ශක්තිමත් කිරීමේ’ සැළසුම් කලින් දැන සිටියේ නම් ඉල්මහ සමරුවක් අනවශ්‍ය වන්නට ඉඩ තිබිණ. සෙස්සන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අත නොතබා දෙමළාගේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික අයිතීන් මැඩලීමේ මාරාන්තික බොරුව අතීතයේදී පුපුරවා දැමුණේද 60,000කගේ මළකඳන් වලිනි. මර්දකයාගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බැලූ කල ඒ 60,000ද ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ අර්ථදැක්වීම්වලට ගැළපෙන ත්‍රස්තයින්ය. මළවුන්ගෙන් උගත් පාඩම් කසළ කඳු සේ සාමූහික මතකයෙන් අතු ගා දැමූ දශකයක් අවසානයේ ‛කොටි පනතක්’ යළිත් දැන් අපට ලැබී තිබේ. දකුණේ පැතිරෙන අත්පොළසන් හඬ ඒ නිසාය. යුක්තිය පතන දෙමළ පීඩිතයාට කපන මිනීවලටම ඔහුට පසුව ඇද වැටීම වරප්‍රසාදයක් සේ දැන් බොහෝ දෙනා සළකති.
['සමකය' - 2006 දෙසැම්බර් 17 / මව්බිම]
අත්වැරදීම් සහ සමූහ ඝාතන
2006 ජනවාරි පළමුවැනිදා මනුෂ්‍යත්වය සහ සමානත්වය පිළිබඳ සුභාශිංසන වැසි වැස්සේය. දෙවැනිදා ත්‍රිකුණාමලයේ ඩොක්යාඩ් පාරේදී රජයේ ආරක්‍ෂක අංශ විසින් තරුණ ශිෂ්‍යයන් පස් දෙනෙක් බිම දණ ගස්වා හිසට වෙඩි තබා මරා දමන ලදී. 2007 ජනවාරි පළමුවෙනිදා යළිත් සාමය සහ සහජීවනය පිළිබඳ රමණීය පණිවුඩ වැස්සකි. දෙවැනිදා මන්නාරමේ දිළින්දන්ගේ හිස් මතට ගුවන් ප්‍රහාර වැස්සකි. මේ ලියන මොහොත වන විට ප්‍රහාරයෙන් මිය ගොස් ඇති සිවිල් වැසියන් සංඛ්‍යාව 16කි. ඉන් හත් දෙනෙක් අවුරුදු 09ට අඩු දරුවන්ය.
ත්‍රීකුණාමලයේ ශිෂ්‍ය ඝාතනය පිළිබඳ යුක්තිය පසිඳලීම කෙබඳු වීද? ශිෂ්‍යයන් මිය ගියේ හමුදා කණ්ඩායමකට අත් බෝම්බයක් එල්ල කරන්නට යාමේදී එය පුපුරා යාමෙන් බව ආණ්ඩුව කීවේය. ආණ්ඩුවේ ප්‍රකාශයට අභියෝග කළ ‛සුඩර්ඔලි’ පත්‍රයේ ත්‍රීකුණාමලයේ වාර්තාකරු සුහීර්තරාජන්, ශිෂ්‍යයන් මරා දැමුණේ ළඟ සිට හිසට එල්ල කළ වෙඩි ප්‍රහාරයන්ගෙන් බව ඡායාරූප සාක්‍ෂි සහිතව ලියා ඔප්පු කළේය. පිළිතුරු වශයෙන් සති තුනක් ඇතුළත දී සුහීර්තරාජන්ගේ හිසට වෙඩි තබා මරා දැමිණ. තීන්දුව ප්‍රකාශ වූයේ එයින් පසුවය. ඒ අනුව ශිෂ්‍ය ඝාතන පුවත බොරුවකි. එය බොරුවක් වන්නේ ශිෂ්‍යයන්ගේ ශරීරවල තිබී සොයාගත් උණ්ඩ, චූදිත සෙබලුන්ගේ අවිවලට නිකුත් කරන ලද උණ්ඩ නොවූ බැවිනි.
දැන් මන්නාරමේ සමුළ ඝාතනයකි. ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරන ලද්දේ කොටි සංවිධානයේ තෝරාගත් ඉලක්කවලට බැවින් සිවිල් වැසියන් මිය ගියා යැයි කීම බොරුවක් බව ආණ්ඩුවේ ආරක්‍ෂක ප්‍රකාශකයා 03 වෙනිදා කීවේය. එදිනම නිවේදනයක් නිකුත් කළ ජාතික ආරක්‍ෂක තොරතුරු මධ්‍යස්ථානය සිවිල් වැසියන් තුවාල ලැබූ බව ඇත්තක් නම් වඩා ආසන්න මන්නාරමට හෝ අනුරාධපුරයට ඔවුන් රැගෙන එනු වෙනුවට කිලිනොච්චි රෝහලට රැගෙන ගියේ මන්දැයි විමසා තිබිණ. ඒ අනුව සිවිල් වැසියන් ඝාතනය සහ තුවාල වූ බව කීම බොරුවකි. එය බොරුවක් බව ඔප්පු වන්නේ කොටි සංවිධානයේ පාලනය යටතේ පවතින ප්‍රදේශයක තුවාලකරුවන් රජයේ පාලනය යටතේ පවතින මන්නාරමේ හෝ අනුරාධපුර ප්‍රධාන රෝහල් කරා වහාම නොගෙනා බැවිනි.
මේ සියළු මිනීමරු තර්ක දකුණේ හොඳින් විකිණේ. කිසිවෙක් දකුණේදී ඒවාට අභියෝග නොකරති. වඩා ලිබරල් ආකල්ප සහිත සිංහලයෝ මදක් මානුෂික වෙති. මෙවැනි අත්වැරදීම් යුද්ධයකදී සිදුවීමට ඉඩ ඇති බව සංවේගයෙන් පවසති. ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන්ට අනුව රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව සඳහා වෙන්ව තිබෙන රයිෆල්ද, කාලතුවක්කුද, ප්‍රහාරක ජෙට් යානාවන්ද විනය ගරුකය. අත්වැරදීමකින් මිස ඒවා සංහාරයන් සඳහා යොදා නොගැනේ. ඒ අත්වැරදීම් සඳහා වන්දි ගෙවනු ලබන්නේ සිය අඹු දරුවන් හෝ සමීප නෑ හිත මිතුරන් නොවන බැවින් එසේ සිතීම කාටත් පහසුවකි.
නමුත් දකුණේ පිළිකණුවල හමුදා බූට් සපත්තු ගැවසෙන හඬ ඇසෙන විට මරණ බියෙන් සසල වූ සමාජයක් පහළොස් වසරකට පෙර තිබිණ. මං මාවත් හරස් කොට ඉදිකළ ආරක්‍ෂක මුරපොළවල් හරහා ගැටවර දරුවන් යවන්නට මව්පියන් බිය වූ කාලයක් පහළොස් වසරකට පෙර තිබිණ. රාජ්‍ය හමුදාවන්ගේ විනය ගරුක තුවක්කු පිළිබඳ කිසිවෙක් එවකදී විශ්වාස නොකළහ. රාජ්‍ය හමුදාවන්ගේ අත්වැරදීම් වලින් මියගිය මිනිසුන් පිළිබඳ ප්‍රබන්ධ කතා අභිරුචියෙන් ගිළදමන්නට කිසිවෙකුට එකලදී උවමනාවක් නොවිණ. සමූල ඝාතන ගැන, පැහැරගෙන යාම් සහ අතුරුදහන්වීම් ගැන, ටයර් දර සෑ සහ ගංගාවල පාවී අවුත් කබරුන් බුදින මළ සිරුරු ගැන මිස අත්වැරදීම් ගැන කිසිවෙක් කිසිවක් නොකීහ - නොලීහ. පැරණි පුවත්පත් සහ මානව හිමිකම් වාර්තා පෙරළා බලන්නට එඩිතරකමක් ඇත්තවුන්ට මේ ඉතිහාස පිටු තවමත් විවෘතය. ඇවැසි නම් ඒ නීරස ලේ වැකි පිටු දිගින් දිගටම උපුටා දැක්විය හැක. මේ ඉන් සමහරකි. ඒ ඉතිහාසය නොදන්නාවුන් සඳහාය.
ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට දෑවුරුද්දක් පිරුණේ 1989 ජූලි මාසයේදීය. ජූලි 28 සහ 29 වෙනිදා රට පුරා මිනී කඳු ගොඩ ගැසිණ. ජූලි 28 වෙනිදා බොක්කාවල සිට මැදවල - රණවන පාරේ කටුගස්තොටට ගමන් කළ 20,000ක විරෝධතා පෙළපාලියකට රාජ්‍ය හමුදා වෙඩි තැබූහ. විසිර යන ජනයාට හෙලිකොප්ටර් යානා යොදවා කඳුළු ගෑස් ගැසූහ. තිදෙනෙකු මහමග මරා දැමිණ. ඊට දිනකට පෙර 800කට වැඩි පිරිසකගේ සහභාගීත්වයෙන් යටියාගල පැවැති රැස්වීමක් වැටළු අලදෙණිය හමුදා කඳවුරේ සෙබළු ජනයාට වෙඩි තැබූහ. 13 දෙනෙකු වෙඩි වැදී මිය ගියහ. 28 වෙනිදා අලවතුගොඩ නගරයට රොක් වූ 25,000කට වැඩි ජනයාට අංකුඹුර හමුදා කඳවුරේ සිට ආ සෙබළුන් වෙඩි තැබූහ. එදිනම තණමල්විල හම්බේගමුව අලුත්වැවදී 3000කගේ සහභාගීත්වයෙන් පැවැති විරෝධතා රැළියකට වෙඩි තබන්නට කැඳවුණු කල්තොට හමුදා කඳවුරේ සෙබළුන්ට මහජනයා පහර දුන්හ. තාවකාලිකව පසුබැස ගිය හමුදා 29 වෙනිදා යළිත් පැමිණ පෙරදා වූ රැස්වීම් භූමිය අවට වූ ගේ දොර කඩා බිඳ, ගිනි තැබූහ. සිව් දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ අතර දෙදෙනෙකු එම ස්ථානයේදීම වෙඩි තබා මරා දැමිණ.
ජූලි 28 වෙනිදා ඇතිමලේ, කොඩයාන, හිරිපිටිය සහ සියඹලාණ්ඩුව යන ප්‍රදේශයන්හි සිට ආ 10,000ක ජනයාගෙන් සැදුම්ලත් පෙළපාලියකට මොණරාගල- ඇතිමලේ මාර්ගයේදී ලියනගොල්ල හමුදා කඳවුරෙන් කැඳවන ලද සෙබළුන් වෙඩි තැබූහ. 40කට ආසන්න පිරිසක් මහමග මියගියහ. එදිනම බුත්තල මංසන්‍ධියේ පෙළපාලියකට එල්ල කළ වෙඩි ප්‍රහාරයකින් 08 දෙනෙකු මියගියහ. ජූලි 29 වෙනිදා බුත්තල සිට ඔක්කම්පිටිය දෙසට ගමන් කළ 12,000ක පෙළපාලියට ආරක්‍ෂක අංශ වෙඩි තබා 09 දෙනෙකු මරා දැමූහ. ජූලි 29 වෙනිදා කැකිරාවේ එළියදිවුල්වැව විරෝධතා රැස්වීමකට හමුදා- පොලිස් සේනාංක එක් වී වෙඩි තැබූහ. ප්‍රහාරයෙන් 22 දෙනෙකු ඝාතනය විණ. මළවුන් පිළිබඳ ලැයිස්තු 60,000ක් දක්වාම දිග්ගැසිය හැක. ඒ රුධිරය ගලා බැස්සේ අපේ දෙපා අතරිනි. ඒ නිසා ඒවා ව්‍යාජ ප්‍රචාර බව කිසිවෙක් නොකීහ. විනය ගරුක ආරක්‍ෂක හමුදා පිළිබඳ කිසිවෙක් නොලීහ.
නමුත් දැන් ගොදුරු වන්නෝ දෙමළ දිළින්දෝය. ඒ රුධිරය ගලා බසින්නේ සැතපුම් සිය ගණන් ඈතිනි. ඒ මිනිස් ලෙයින් අපේ දෙපා නොතෙමෙයි. ඒ පුලුටු දුමින් අපේ පෙණහළු නොපිරෙයි. ඒ දරු සිඟිත්තන්ගේ වේදනා කෙඳිරුම් අපේ නිදිසුව නොබිඳියි. එහෙයින් බොහෝ දෙනා ඒවා ව්‍යාජ ප්‍රචාර සේ සළකති. සමූහ ඝාතන අත්වැරදීම්වලින් සිදුවිය නොහැකිදැයි විමසති. අනාගතය පතුලක් නොමැති ආගාධයක් වන්නට නියමිතව ඇත්තේ එහෙයිනි. ජීවත්වීම නිම නොවන බියකරු සිහිනයක් වන්නට නියමිතව ඇත්තේ එහෙයිනි.
නිර්භීත ඉතිහාසඥයෙකු සහ දීප්තිමත් බුද්ධිමතෙකු වන හවාර්ඩ් සින් අට මාසයකට පෙර ඇමරිකාව ගැන ලියමින් මෙසේ ලීවේය:
"අප ඉතිහාසය නොදන්නේ නම්, මිනිස් මාංශ භක්‍ෂක දේශපාලනඥයින්ටද, ඔවුන්ට දඩයම් පිහි සපයන බුද්ධිමතුන් සහ ජනමාධ්‍යකරුවන්ටද ආහාරය පිණිස කල්තියා සූදානම් කළ මාංශය බවට අප පත්වනු ඇත. මා කතා කරන්නේ අප පාසැල්වල උගත් ඉතිහාසය ගැන නොවේ. මා කතාකරන්නේ අපගේ ජාතියේ ආදී පීතෘවරුන්ද ඇතුළු දේශපාලන නායකයින්ට දාසකම් කරන ඉතිහාසය ගැන නොවේ. මා අදහස් කරන්නේ අතීතය ගැන අවංක වන ඉතිහාසය ගැනය. ඒ ඉතිහාසය අපි නොදන්නේ නම්, ඕනෑම ජනාධිපතිවරයෙකුට මයික්‍රෆෝන ඉදිරිපිට නැගී සිට අපි යුද්ධයට යා යුතුව ඇතැයි ප්‍රකාශ කරන්නට හැකි අතර ඊට අභියෝග කරන්නට කිසිදු පදනමක් අපට නැතිවනු ඇත. ජාතිය අනතුරේ බවත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස අවදානමේ බවත්, ඒ හේතුවෙන් අපගේ සතුරා විනාශ කිරීමට නැව්ද, ගුවන් යානාවන්ද යැවිය යුතු බවත් ඔහු කියනු ඇත. අපි ඉතිහාසය නොදන්නේ නම් ඔහු කියන දේ විශ්වාස නොකර සිටින්නට අපට කිසිදු හේතුවක් නොතිබෙනු ඇත."
අපේ ගැටළුව එයයි. අපි අතීතය ගැන අවංක වන ඉතිහාසය නොදනිමු. ඒ නිසා මාංශ භක්‍ෂක දේශපාලකයින්ට කල් තියා සූදානම් කළ මාංශය බවට ඕනෑම මොහොතක පත්වෙමු.
['සමකය' - 2007 ජනවාරි 07 / 'මව්බිම']
මේ වියමන ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න-
Tags- Samakaya, Rohitha Bhashana, Janatha Vimukthi Peramuna, Sri Lankan Tamils, J.R. Jayawardena, Mahinda Rajapaksha, Insurrectionary Violence in Sri Lanka 1989, State terrorism in Sri Lanka
Currents
වෙසෙස් බූන්දි
අදහස් බූන්දි
කතා-බස් කරන්ට්ස්
රත්තරං ටික
කෙටියෙන්
ඔමරි කරන්ට්ස්
ඔත්තු කරන්ට්ස්
කට කොකියනවට
පැන බූන්දි
Viva Che
BoondiLets
Raha
Cine බූන්දි
රංග බූන්දි
සිත්තර බූන්දි
රහ කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
රහ ඔත්තු
රහ වීඩියෝ
චිත්‍රකතා
BoondiLets
Sookiri
වෙසෙස් බූන්දි
කතන්දර බූන්දි
පොත් බූන්දි
සූකිරි කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
සූකිරි ඔත්තු
රන් රෝස
BoondiLets
Plus
ප්‍රතිචාර
අඩවි දත්ත
Facebook Page
Boondi Google+
Boondi RSS
රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධනගෙන් තවත් වියමන්
පොත්
'මළ දූපත': මුල්ලිවයික්කාල්වලින් පසු කවි ලිවීම
අදහස්
මගේ නොවැම්බරය
කතා-බස්
"ජනමාධ්‍යවේදීන් සතු සුවිශේෂ කාර්යභාරය ජනතාවගේ බුද්ධිය පුළුල් කිරීම යි." -දයාසේන ගුණසිංහ
අදහස්
රයිනෝසිරස්ලා.....!
අදහස්
ජූලි මාසයක මතක මාත්‍ර
තවත් අදහස් බූන්දි
To Sir, With Love!
විද්‍යාවේ සියවසක පිම්ම!
මරණ දඬුවම සහ සුළුතරයේ හෘද සාක්ෂිය!
කුණු වී දුඟඳ හමන මජර ජනමාධ්‍ය සංස්කෘතියට එරෙහිව කුමක් කරමුද?
දෙසියවෙනි උපන්දිනයට කාල් මාක්ස්ට උපහාර තෑග්ගක්!
BoondiLets
හර්මන් ගෝරිං (නියුරම්බර්ග් නඩුවේ දී) කියයි.
ස්වභාවිකවම සාමාන්‍ය මිනිසුන් යුද්ධයට අකමැතිය. මෙය රුසියාවටත්, එංගලන්තයටත් එසේම ජර්මනියටත් එකසේ අදාලය. මේ අපේ අවබෝධයයි. එසේ වුවත් අවසානයේ දී ප්‍රතිපත්තිමය තීරණ ඇත්තේ රටක නායකත්වය අත... [More]
What's New | අලුතෙන්ම
කවි|
ආනන්ද
31-Secs
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) මාලා කරුවෙකු සේ මල් සොයා යන
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
Cine|
අසන්ධිමිත්තා- වෘත්තයෙන් ආපස්සට
3-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) සාහිත්‍යය හෝ සිනමාපට තවදුරටත් සාම්ප්‍රදායික ආකෘතියම නොපතයි. රසවිඳින්නන්ව සාමාන්‍ය කතාවකින් නළවාදැමීමට නොහැකිය. තවදුරටත් ඔවුහුද හුරුපුරුදු නිර්මාණ ස්වභාවයම නොපතති. නිර්මාණකරුවකු... [More]
Cine|
රාමු තුළ යළි රාමු වුණු "දැකල පුරුදු කෙනෙක්"
6-Mins
(විකුම් ජිතේන්ද්‍ර) මේ යුගය ඡායාරූප හා කැමරා යුගයක් වන අතර වෘත්තීය හෝ අර්ධවෘත්තීය කැමරා භාවිත කරන ආධුනිකයා පවා අධි සුන්දරත්වයෙන් යුතු ඡායාරූප... [More]
අදහස්|
To Sir, With Love!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) To Sir With Love යනු මීට වසර 28 කට පමණ ඉහතදී කළු සුදු ටෙලිවිෂන් තිරයකින් මා බැලු චිත්‍රපටයකි. එය එතෙක්... [More]
වෙසෙස්|
මැදියම් රැයේ වාහනවලට අතවනන සුදු හැඳි ගැහැනිය
5-Mins
(තිලක් සේනාසිංහ ) අද මෙන් මහජනයා හෝ රථවාහන බහුල නොවූ මීට දශක හය හතකට පෙර ඇතැම් දිනවල මැදියම් රැය ආසන්නයේ දී කොළඹ බොරැල්ලේ... [More]
ඔත්තු|
හෙල්මලී ගුණතිලකගෙන් 'සහස් පියවර'
5-Secs
හෙල්මලී ගුණතිලක විසින් රචිත පළමු කෙටිකතා එකතුව වන 'සහස් පියවර' කෘතිය මුද්‍රණද්වාරයෙන් එළි දක්වා තිබේ.... [More]
පොත්|
ඉණෙන් හැලෙන කලිසමක් රදවා ගන්න තතනමින්...
2-Mins
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) පුද්ගල නාමයක්, වාසගමක් දුටු කල්හි ඔහුගේ ජාතිය/ ආගම/ කුලය/ ලිංගය/ ග්‍රාමීය, නාගරිකබව සිතියම් ගත කිරීම සාමාන්‍ය පුරුද්දක්. නමුත් "ඩොමිනික් චන්ද්‍රසාලි"... [More]
කෙටියෙන්|
මොන එල්ලුං ගස් ද?
පොත්|
උමතු වාට්ටුවට අප්පචිචී ඇවිත්!
6-Mins
(කේ.ඩී. දර්ශන) 'උඹට එහෙම යන්න බැහැ උඹ ඉන්න ඕනෙ මම ළඟ. මගේ හෙවණැල්ලෙන් මිදෙන්න උඹට බැහැ.'
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
රත්තරං ටික|
මෙන්න බත් කූරෙක්!
28-Secs
මත්සුවා බැෂෝ යනු කෘතහස්ත ජපන් කවියෙකි. බැෂෝගෙ කවිකාර කම දැක දිනක් ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකු ද කවියක්... [More]
කවි|
ජානූ! පේ‍්‍රමයෙන් විතැන් විය හැකි දැයි මට කියන්න
24-Secs
(තුෂාරි ප්‍රියංගිකා) එකින් එක මතක අහුලමි
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
පොත්|
සෞන්දර්යය වෙනුවට කටු අතු- අපේ යුගයේ උරුමය!
13-Mins
(චූලානන්ද සමරනායක) කිවිඳියකගෙ කාව්‍ය ග‍්‍රන්ථයක් එළිදක්වන මොහොතක ඇගේ කවියට ප‍්‍රවේශ වෙන්න වඩාම සුදුසු මාවත මොකක්ද? මේක ටිකක් විසඳගන්න අමාරු ප‍්‍රශ්ණයක්. මොකද අද... [More]
ඔත්තු|
'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්'- දෙසැ. 01
11-Secs
මාලතී කල්පනා ඇම්බ්‍රෝස්ගේ 'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්' කාව්‍ය... [More]
වෙසෙස්|
වාලම්පුරි- වාසනාව, විහිළුව සහ මිත්‍යාව
1-Mins
(තාරක වරාපිටිය) ලංකාවේ ඉහළ "අලෙවි වටිනාකමක්" ඇති, ‘අනුහස් ඇති’ ගුප්ත වස්තුවකි වාලම්පුරිය. මෙම ‘වටිනාකම’ තීරණය වන්නේ එහි ඇති ද්‍රව්‍යමය වටිනාකම හෝ වෙනත්... [More]
පොත්|
"මතක වන්නිය" හෙවත් උතුරේ ශේෂ පත්‍රය
3-Mins
(සුරෝෂන ඉරංග) කලා කෘතියකින් භාවමය කම්පනයක් ඇතිකළ හැකි නම් එයට කිසියම් සමාජ බලපෑමක් සිදුකළ හැකිය. එසේ කම්පනයත්, පශ්චාත්තාපයත් ජනිත කළ, දමිළ බසින්... [More]
අදහස්|
විද්‍යාවේ සියවසක පිම්ම!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) පසුගිය සියවසේ මිනිස් ශිෂ්ඨාචාරය මුහුණපෑ ප්‍රධාන මාරක අභියෝග තුන වුයේ වසංගත, සාගත හා සංග්‍රාමයන්ය. ඒ සියවස තුල එසේ ඉන් මියැදුන... [More]
කරන්ට්ස්|
"අඟ"
19-Secs
(උපුල් සේනාධීරිගේ) අංඟ පුලාවකට නැති මිනිස්සු
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
වෙසෙස්|
ඇනා කැරනිනා සහ ඇනා ස්ටෙපානොව්නා
7-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) ලියෝ තෝල්ස්තෝයි විරචිත ඇනා කැරනිනා නවකතාවේ ප්‍රධාන කථා නායිකාව වන ඇනා අර්කෙඩියෙව්නා කැරනිනා නමැති චරිතය ගොඩනැංවීම සඳහා තෝල්ස්තොයිට කාන්තාවන් කිහිප... [More]